هويت عدد در فلسفه تحليلي فرگه

The Nature of Number in Frege’s Analytical Philosophy

تبيين و تحليل هويت و مفهوم عدد در قلمرو معيارهاي پذيرفته شده فلسفه تحليلي از منظر فرگه، هدف اصلي اين مقاله است و دست آورد مهم آن ورود مقوله‌هاي مفهوم و مصداق مفهوم هم‌قوه، در تعريف ماهيت عدد و در نتيجه ارايه برداشتي نو از مفهوم عدد است. در رويكرد معرفت شناسي به عدد كه فرگه آن را رد مي‌كند، پرسش اين است كه «عدد چگونه به ما داده مي‌شود؟» در حالي كه بايد مي‌پرسيد «عدد به چه چيزي نسبت داده مي‌شود؟» پاسخ فرگه براساس مبناي فلسفه تحليلي، يعني اصل متن آن است كه اعداد به «مفهوم»‌ها نسبت داده مي‌شود. ولي نقص آشكار اصل متن و بهره‌گيري از اصل هيوم سبب كنار گذاشتن آن مي‌گردد و رويكرد ديگري به مفهوم عدد براساس مصداق و مفهوم هم‌قوه شكل مي‌گيرد و تعريف ارايه شده از عدد براساس برهان استقرايي، اتقان مي‌يابد.

Here, based on "what is a number ascribed to?”, I tried to consider Frege’s viewpoint on the nature of number. The epistemological approach, especially abstractionism, was refused by Frege. Because, this view followed by the question of “how the number are given to us?” and by this approach, according to him, we could not concern the qualifications of the being number. Instead, he, in a linguistic turn, to explain the nature of the number introduces two factors: concept and equinumerosity. The basis of the first is Principle Context, and the other is what that now called “Hume’s principle”. Here I focused on explaining the concept of number in accordance to those principles.