انسان‌شناسي پلاگيوس

Anthropology of Pelagius

يكي از مسايل اساسي مطرح در انديشه پلاگيوس كه سبب شكل‌گيري مناقشه مهمي با آگوستين متفكر پرنفوذ كليساي مسيحي گرديد چيستي طبيعت انسان، ماهيت گناه، گناه ازلي و آثار آن، طبيعت و اراده انسان و راه نجات است. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه آموزه‌هايي كه پلاگيوس درباره انسان مطرح مي‌كند گرچه در طي شوراهايي تحت عنوان بدعت محكوم شده است، به نظر بسياري از محققان دوره مدرن بخشي از سنت مسيحي است. پلاگيوس معتقد است انسان ذاتاً خوب و آزاد آفريده شده است و چنين نيست كه طبيعتش را ضعفي اسرارآميز مخدوش و ناتوان كرده باشد. ايده گناه ازلي كفرآميز و غير قابل تصور است. ويژگي‌هاي برتر انسان عقل و اراده آزاد اوست. آدم بواسطه اراده آزاد مرتكب گناه گرديد. فرزندان او نيز اينگونه هستند. مرگ جسماني نتيجه گناه نيست. فقط مرگ معنوي نتيجه آن است كه هر انسان آن را از طريق گناهان اكتسابي خود به دست مي‌آورد. فيض الهي سه جنبه دارد. (الف) قانون و ساختار طبيعي انسان ( عقل و اراده آزاد) كه همه انسان‌ها از آن برخوردارند، (ب) شريعت الهي كه به عقل تاريك شده بواسطه گناه كمك مي‌كند و وظايف او را يادآور مي‌شود، و (ج) فيض مسيح كه كه زنگار گناه را مي‌زدايد، شريعت را در قلب انسان قرار مي‌دهد و الگوي زندگي اخلاقي و بدون گناه مي‌گردد. از آنجا كه خدا مي‌خواهد همه انسان‌ها نجات يابند، عدم رستگاري انسان را بايد نتيجه استفاده نادرست از اراده او دانست.

The main polemic issues between Pelagius and Augustine, the most influential thinker of the Christian Church, was the essential nature of man, the nature of sin, original sin and its consequences, the will of man, and the way of salvation. This study shows that Pelagiusʹ teachings about human, although was condemned as heretical, during the councils, in view of modern scholars, are the most important part of the Christian tradition. Pelagius believes that human is good and free by nature and his nature is not spoiled by a secret weakness. Idea of inherited sin is unthinkable and blasphemous. The excellencies of man are his reason and free will. Adam sinned through free will. So do his descendants. The death is only spiritual. However, this is not inherited but acquired by each man through his own actual sins. Divine grace is threefold. It manifests itself (a) in manʹs natural constitution by virtue of which everyone have been perfect men, (b) in the law of God by which, to aid manʹs reason darkened by sin, he reveals what man ought to do, and (c) in the grace of Christ which is essentially enlightenment and teaching working through Christʹs example through the assurance of forgiveness and the doctrines of the church. All three types of “grace” have the potential to usher men into the Kingdom of God. Since God wills all men to be saved, lack of salvation must arise from a negative movement of the human will.