مهاجرت قبايل عرب به خراسان و پيامدهاي فرهنگي آن

Immigration of Arab Tribes to Khorasan and its Cultural Consequences

خراسان در عصر فتوحات يكي از كانون هاي مورد توجه عرب ها بود. ويژگي هايي نظير موقعيت جغرافياي - اقليمي خراسان، انگيزه هاي اقتصادي و كسب غنايم، زياده خواهي هاي خلفاي اموي و دوري از مركز خلافت قبايل فراواني مانند تميم، ازد، بكر بن وايل و عبدالقيس را به اين ايالت كشاند. اين مهاجرت ها از زمان فتح اين سرزمين شروع و در زمان خلافت امويان روند رو به رشدي را طي كرد. پيامدهاي فرهنگي اين مهاجرت را مي توان در حوزه هاي زباني - گسترش زبان فارسي دري در ميان طبقات مردم، اضمحلال زبان هاي بومي و محلي و رونق تجارت در سايه گسترش زبان فارسي- دين، آداب و رسوم، ازدواج - منع ازدواج با محارم در طبقه اشرف ايراني، ازدواج برخي از اعراب با دختران ايراني و رواج تعدد زوجات در ميان عرب ها- خاكسپاري مردگان، جشن ها و تقويم مشاهده كرد.

In the era of conquests, Khorasan was one of the favored centers of Arabs. The features like the geographical-regional position of Khorasan, the economic motivations and obtaining spoils of war, the Omayyad Caliphs’ avaricious and the remoteness and distances of the caliphate center from the numerous tribes like Tamim and Azad, draw the Bekr Ibn Vai’l and Abdolqheys out to this territory. This migrations commenced from the time of conquering this territory and traversed its growth from the era of Omayyad caliphate. The cultural consequences of this immigration can be observed in language ambit-expansion of the language of Farsi Dari (ancient Persian language) among the different classes of people, overturning of the local and native language dialects and the promotion of commerce and trades via the expansion of the Persian language-religion, customs and rules, marriage—prohibition of the kinship marriage among the Iranian aristocrats, the marriage of some Arabians with Iranian girls and the propagation of polygamy among the Arabs, the inhumation of the dead, commemorations and calendar. Key Words: Immigration, Khorasan, Cultural Consequences, Language, Customs and rules, holidays.