مطالعه تطبيقي مفهوم دولت در گفتمان‌هاي سياسي مدرن و پست‌مدرن

STATE IN MODERN AND POSTMODERN POLITICAL DISCOURSES; A COMPARATIVE STUDY

در چند دهه اخير، در نتيجه دگرگوني‌هاي نظري و عملي، مطالعات دولت به استفاده از روش‌ها و رهيافت‌هاي فرااثبات‌گرا متمايل شده‌ است. از جديدترين رهيافت‌هاي فرااثبات‌گرا روش تحليل گفتماني است. براساس اين روش، پديده‌هاي اجتماعي در زمان و مكان، واقعيت يكساني را از خود بروز نمي‌دهند، بلكه در گفتمان‌هاي گوناگون تفاسير متفاوتي مي‌يابند. بر‌اين‌اساس، اين پژوهش با در نظر گرفتن فرايندهاي مدرنيته و پست‌مدرنيسم به‌عنوان گفتمان‌هاي سياسي متفاوت، سعي در مطالعه تطبيقي مفهوم دولت و عناصر تشكيل‌دهنده آن شامل سرزمين، جمعيت، حكومت و حاكميت در درون هر يك از اين گفتمان‌ها دارد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهند كه، دولت خصلتي گفتماني دارد. دولت خصوصيتي دايم و غيرقابل‌تغيير نداشته، در گفتمان‌هاي گوناگون به شكل‌هاي گوناگون تفسير مي‌شود. به اين ترتيب درنتيجه دگرگوني‌هاي نظري و عملي صورت گرفته در گفتمان پست‌مدرنيسم، دولت در كليت و در عناصر خود، در مقايسه با گفتمان مدرنيته دچار دگرگوني‌هاي بسياري شده است.

In recent few decades, however, as a result of theoretical and practical changes, politico-geographical studies have tended to apply post-positivist methods and approaches. Discourse analysis is amongst the most recent post-positivist approaches. According to this method, social phenomena do not reflect same reality in time and place. But they acquire different interpretations in different discourses. Thus, considering modern and postmodern as different political discourses, this research tries to do a comparative study of state and its elements including territory, population, government, and sovereignty, in each of these discourses. Findings of this research show that, the state has a discursive nature. State is not unchanging, but is interpreted in different ways in different discourses. Thus, as a result of theoretical and practical changes in postmodern political discourse, the state has experienced many changes both in its totality and its elements, comparing to modern political discourse.