تمدن‌سازي انبياي ابراهيمي؛ مديريت اقتصادي و عدالت اجتماعي (با تاكيد بر حكومت حضرت يوسف عليه السلام)

The Prophetsʹʹ Creating Civilization Following Abraham, Economical Management and Social Justice (emphasizing the government of the prophet joseph)

موضوع تمدن‌سازي و پيشرفت در حكومت‌هاي ديني، همواره از موضوعات مهم و چالش‌برانگيز در حوزه فرهنگ و تمدن بوده است. بي‌شك، بررسي مصداق‌هاي تاريخي اين مقوله، كمك زيادي به روشن‌شدن مسيله و شفافيت نظريه‌پردازي‌ها مي‌كند. اين مقاله به شيوه توصيفي ـ تحليلي به بررسي و شناخت شاخصه‌هاي پيشرفت و تمدن‌سازي در حكومت حضرت يوسف عليه السلام و ارايه الگويي در اين زمينه پرداخته است. ويژگي‌هاي حكومتي يوسف عليه السلام همچون مكين، امين، حفيظ و عليم، بر چهار راهبرد اصلي در اقتصاد تاكيد دارد كه عبارتند از: اختيار كافي در حوزه عمل، امنيت رواني براي امنيت اقتصادي، ضرورت پژوهش مستمر براي حفظ توازن اقتصادي جامعه و شناخت از چالش‌هاي پيش‌رو. برنامه‌ريزي چهارده ساله حضرت يوسف براي عدالت اقتصادي و مبارزه با قحطي و فساد اقتصادي به خوبي اين اصل را تاييد مي‌كند كه اجراي عدالت اجتماعي در جامعه نيازمند برنامه‌ريزي بلندمدت و دقيق است. بر اين اساس، حكومت يوسف عليه السلام را مي‌توان نمونه‌اي از يك حكومت الهي موفق دانست و آن حضرت را الگوي كارگزار حكومت ديني و عامل به اخلاق اقتصادي به‌شمار آورد.

The issues of creating civilization and progress in religious governments, has always been among the important and challenging subjects in the area of culture and civilization. Undoubtedly, studying historical examples in this regard greatly contributes to shedding light on this subject and clarifying the related theories. Through a descriptive-analytical approach, this paper investigates the indicators of progress and creating civilization in the government of the prophet Joseph and presents a model in this respect. The features of the prophet Joseph’s government such as being established, honest, preserver and wise highlight the four major strategies in economics which are as follows: sufficient authority in practical aspects, mental security for economic security, the necessity of constant research to maintain economic balance in the society and knowing the challenges to come. The 14- year-plan of the prophet Joseph for economic justice and overcoming famine and economic corruption confirms properly the fact that administering social justice in the society requires a long-term and careful plan. Accordingly, the government established by the prophet Joseph can be considered as an example of a successful divine government. The prophet Joseph himself can be regarded as a good exemplar of a religious governmentʹs agent who worked within the framework of economic ethics.