خاستگاه و امكان محبت به دشمن؛ بررسي و نقد نظريه آگوستين

The origin and possibility of love to the enemy: a critique of Agustin’s theory

شواهد تاريخي مبني بر توجيه فقرات ناظر به محبت اناجيل از يك‌سو، و جنگ‏هاي عادلانه از سوي ديگر، جايگاه نظريه محبت به دشمن در ميان مسيحيان را در معرض ترديد جدي قرار داده است. وجود چنين عقيده‎اي در اديان و فرهنگ‎هاي كهن، در ميان يهوديان و يونانيان، ازجمله مباحثه بين سقراط و اتوفرون در كتاب «محاوره اوتوفرون» افلاطون، نشان از اهميت آن به‌مثابه رام‌كننده دل‎هاست. اين مقاله به بررسي نظريه محبت به دشمن آگوستين مي‌پردازد كه بر اين اصل استوار است كه خداوند با فرمان به محبت، از ما مي‏طلبد كه نگرش باطني صايب انتخاب و روحي مهرورز داشته باشيم. ازاين‌رو، اين آموزه به تدريج تبلوري مبالغه‏آميز پيرامون شخصيت و شريعت مسيح? يافته است. اين مقاله به روش تحليلي ـ انتقادي، به بررسي ديدگاه خاستگاه و امكان نظريه آگوستين در باب محبت به دشمن و نقد و بررسي مي‎پردازد.

Historical evidence ,based on the biblical texts justifying love on the one hand, and the just wars on the other hand ,seriously calls into question Augustinsʹ theory of love of the enemy prevailing among the Christians .Discussion of such an idea in ancient religions and cultures among the Jews and the Greeks ,such as the dialogue between Socrates and Euthyphro in the book : Euthyphro (dialogues) conversation” by Plato, shows its importance for softening the hearts. This paper studies Augustineʹs theory of love of the enemy, which is based on the principle that God, by ordering to love others, commands us to have a correct inner judgment and a kind heart. Therefore, this teaching has gradually brought about an exaggerated interpretation of the Christʹs personality and Christian law. Using an analytical-critical approach, this paper investigates and criticizes the origin and possibility of Augustineʹs theory of love of the enemy.