مقايسه ابژه هاي هنري با تكيه بر آراي فلسفي افلاطون و ارسطو در حوزه مطالعات تطبيقي هنر

در اين مقاله به دنبال ريشه هايي براي مبحث «مطالعات تطبيقي هنر » در سرآغاز تاريخ فلسفه، يعني يونان باستان بوده ايم. در بررسي آرا و نظريات افلاطون و ارسطو سعي كرده ايم مبادي و اشكالي از مقايسه ابژه هاي هنري را با دقت به تعريف كنيم و برداشت آن دو فيلسوف را از مفهوم زيبايي و جايگاه آن ارايه دهيم. در مورد افلاطون، ابتدا با توجه و دقت به هستي شناسي او كه در نظريه مثل قابل دريافت است، مفهوم «مثال » را توضيح داده و تلاش كرد هايم جنبه هاي مختلف مثال افلاطوني، ب هخصوص رابطه آن با امر جزيي را شرح دهيم. سپس مراتب مختلف زيبايي را در مقام نمونه اي از زيباشناسي انطباقي بيان كرد هايم. آنگاه نظريه تقليد افلاطوني را در حكم بيان نهايي نظرات ارزش گذارانه او در زيباشناسي انطباقي بسط داده ايم. در نهايت نيز شماري از اشكالات نظري افلاطون را در شناخت تطبيق ي هنر برشمرده ايم. در مورد ارسطو نيز با هدف پيگيري مباني فلسفي و شناخ تشناسانه «مطالعات تطبيقي هنر »، به «منطق » او توسل جسته ايم. در منطق ارسطويي پس از معرفي مقولات و انواع آن، مقوله نسب تمند، گونه هاي مختلف آن و ويژگي هايش را شرح داده ايم و در بحث از «نسبت مند » و «هم نسبت »، شرايط برقراري نسبت و رابط هاي منطقي ميان دو چيز را دريافته ايم. پس از آن به موضع زيبايي در نگر ارسطو پرداخته و با ارايه صورت بندي نهايي ارسطو از زيبايي كوشيده ايم نهايتاً با پيوند منطق ارسطو و زيباشناسي وي، چگونگي مقايسه منطقي دو ابژه زيبا از ديدگاه ارسطو را پيكربندي نماييم.