مقايسه روش فنوتيپي سفوكسيتين ديسك ديفيوژن و PCR ژن mecAبراي شناسايي استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين

Comparison of cefoxitin disk diffusion and PCR for mecA gene methods for detection of methicillin resistant Staphylococcus aureus

مقدمه و هدف: استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي سيلين، يكي از عوامل بيماري زاي مهم در عفونت هاي حاصل از استافيلوكوكوس اوريوس است. در سال‌هاي اخير، CLSI ((Clinical and Laboratory Standards Institute در مواردي كه از ديسك ديفيوژن براي شناسايي ايزوله هاي مقاوم به متي‌سيلين استفاده مي شود، ديسك سفوكسيتين را توصيه كرده است. هدف از اين مطالعه، ارزيابي روش ديسك ديفيوژن با استفاده از ديسك سفوكسيتين و مقايسه آن با روش PCR براي شناسايي ژن mecA بوده است. مواد و روش‌ها: براي تاييد هويت ايزوله هاي جداشده از پنج بيمارستان منتخب در شهر تهران، تست‌هاي متداول بيوشيميايي به همراه PCR ژن nuc (كه براي اين باكتري اختصاصي است) انجام شدند. براي شناسايي ايزوله هاي استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين، در روش ديسك ديفيوژن از ديسك سفوكسيتين 30 ميكروگرم طبق دستورالعمل CLSI استفاده شد؛ سپس روش PCR براي شناسايي ژن mecA به كاررفت. نتايج: با آزمايش‌هاي فنوتيپي و PCR ژن nuc ، هويت 101 ايزوله با عنوان استافيلوكوكوس اوريوس تاييدشد. روش ديسك ديفيوژن نشان داد كه تمامي ايزوله ها نسبت به آنتي بيوتيك هاي ونكومايسين و لينزوليد، حساس بودند و 58 مورد از ايزوله‌ها نسبت به سفوكسيتين، مقاوم بودند كه تمامي اين ايزوله‌ها در روش PCR، ژن mecA را داشتند. نتيجه‌گيري: بنابراين در آزمايشگاه‌هايي كه روش هاي مولكولي، به عنوان روش هاي معمول (روتين) در تشخيص MRSA استفاده نمي‌شوند، به كارگيري روش سفوكسيتين ديسك ديفيوژن به عنوان روشي ساده و از لحاظ اقتصادي كم هزينه، مي تواند جانشيني مطلوب براي شناسايي ايزوله‌هاي مقاوم به متي‌سيلين باشد.