دراسه آرا الجاحظ حول الشعر و نقده

مطالعه‌ي انديشه‌هاي جاحظ پيرامون شعر و نقد آن

جاحظ يكي از بزرگترين ناقدان و انديشمندان ادبيات عربي – نظم و نثر – به شمار مي رود. انديشهها و نظرات وي به طور پراكنده در آثارش به ويژه كتابهاي البيان و التبيين و الحيوان آمده است. انديشه هاي جاحظ در حقيقت زمينه ساز استقلال نقد در دوره هاي آتي است؛هرچند كه نقد در آن دوره فاقد مباني و ساختارهاي مدوني بوده است. از همين روي در تاريخ ادبيات عربي، جاحظ از بنيانگذاران نقد ادبي و نقد شعر شمرده مي شود. از موضوعات شعري و نقدي كه جاحظ در آنها نظرات وانديشه هايي را بيان نموده است، مي توان به موارد زير اشاره نمود: پيدايش شعر، ارزش و تاثير شعر، طبقات شعرا، طبع وتكلف، قديم وجديد، لفظ و معنا، سرقتهاي شعري و مساله ي انتحال و وحدت موضوع در شعر.

Jahiz is one of the greatest critics and scholars of Arabic prose and poetry. Jahizʹ ideas and thoughts on criticism have appeared here and there but mostly in his famous books, al-Hayaw?n and al-Bay?n wa al-Taby?n. In fact, his ideas pave the way for criticism to become independent and autonomous in later periods. In Jahizʹ time, criticism had no well-organized principles and it is why, Jahiz is regarded as one the founders of literary and poetic criticism in the history of Arabic literature. Jahiz has talked about different poetic topics including: the genesis of poetry, the value and the impact of poetry, the classification of poets, nature and mannerism, the old and the new, the form and the content, poetic plagiarism, and "intih?l" and the unity of the subject in poetry.