المدايح الدينيّه و نطاقاتها في ايران منذ العصر الصفوي الثاني حتّي عصر القاجار

مدايح ديني و چارچوب‌هاي آن در ايران از عصر صفوي دوم تا عصر قاجار

نشانه هاي احياي زبان عربي در ايران از زماني آشكار شد كه پادشاهان صفوي با علماي شيعه در جبل-عامل لبنان تماس گرفتند و از جمع زيادي از آنان دعوت كردند تا براي حمايت از مذهب شيعه و احياي آن در ايران به اين سرزمين بيايند. مهاجرت فقهاي شيعه از لبنان، و اندكي پس از آن از بحرين به ايران، و توجّه ايشان به حوزه هاي علميّه اي كه پايه هاي آن را در اصفهان و ساير شهرهاي ايران استوار كردند نقش مهمّي در ايجاد زمينه اي مناسب براي احياي اين زبان در ايران ايفا كرد. آثار شعراي ايران در اين دوره تحت تاثير عوامل زيادي است كه مي توان از راه مطالعه چارچوب هاي اين قصايد و انواع آنها و تعيين اغراض موجود در اين قصايد با برخي از اين عوامل آشنا شد. در مقاله ي حاضر درباره ي چارچوب مدايح ديني سخن مي گوييم. چارچوب اين گونه از قصايد نسبت به ساير چارچوب ها از تنوّع بيشتري برخوردار است. اين چارچوب ها بر اساس مقدّمات، به سه دسته تقسيم مي‌شوند: چارچوب هايي كه با نسيب شروع مي شوند، چارچوب هايي كه با مقدّمه هايي جز نسيب شروع مي شوند، چارچوب هايي كه مستقيماً با مدح شروع مي شوند. برخي از شاعران اين دوره براي نشان دادن توانايي شعري خود بخش نسيب را طولاني تر از مدح قرار داده اند. براي رسيدن به نتيجه اي روشن از اين موضوع از شيوه ي نقد موضوعي استفاده كرديم.

The traces of the revival of the Arabic language in Iran was appeared when the Safavid kings invited most of the Shiite clergymen in Jabal ?mel, Lebanon, to come to Iran to support Shiism and to revive it. The immigration of Shiite jurisprudents from Lebanon and later from Bahrain to Iran as well as their attention to Iranian seminaries in Isfahan and other Iranian cities, have played a very important role in paving a suitable path to revive this movement in Iran. The works of Iranian poets in this era have been influenced by many factors some of which could be traced if we study the orations of these long poems and their variations and intentions. In this paper, we talk about the orations of the religious praises that are much more variant than the other orations. Due to their introductions, these orations are divided into three groups: the one starting with nas?b (a kind of lyrical poem); the second, starting with something other than nas?b and the third one, starting directly with praise. Some poets of this era have devoted more space to nasib rather than praise, to show their poetical ability. We take the subject criticism as a method to come to a much more clear result.