مطالعه اثر سيليمارين بر چسبندگي هاي داخل شكمي پس از انتروتومي در سگ

Study of the effect of silymarin on abdominal adhesions after enterotomy in dog

هدف از اين مطالعه نشان دادن اثر سيليمارين روي چسبندگي هاي صفاقي در سگ ميباشد. در اين مطالعه ده قلاده سگ بالغ نر و ماده استفاده شدند كه به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و سيليمارين داخل صفاقي تقسيم شدند. لاپاراتومي به طول 10 سانتي متر در خط ميدلاين شكمي و انتروتومي در همه ي سگ ها انجام شد و پس از انجام انتروتومي، ديواره شكم بخيه گرديد. لاپاروتومي مجدد 30 روز بعد از عمل انجام گرفت و شكل گيري چسبندگي به صورت ماكروسكوپي بر اساس دسته بندي نير و دسته بندي آداچي درجه بندي شد. غلظت سرمي مالون دي آلدييد و فعاليت تام آنتي اكسيداني اندازه گيري شد. امتيازات چسبندگي در گروه سيليمارين به صورت معني داري با گروه كنترل اختلاف داشت. تشكيل چسبندگي در گروه سيليمارين نسبت به گروه كنترل گسترده تر و شديدتر بود. ممكن است سيليمارين از حفره ي صفاقي جذب نشده و به عنوان يك ماد ه ي خارجي عمل كرده باشد. غلظت سرمي مالون دي آلدييد و فعاليت تام آنتي اكسيداني در بين گروه كنترل و دريافت كننده سيليمارين تفاوت معني داري نداشت. بنابراين سيليمارين در استعمال موضعي اثر مفيدي در كاهش چسبندگي صفاق ندارد.

The objective of this study was to show the effect of silymarin on peritoneal adhesions in dog. Ten adult male and female dogs were divided into two equal groups randomly: control and intraperitoneal silymarin. A 10-cm midline laparotomy incision was made in all dogs. After entrotomy, the abdominal wall incision was sutured. Re-laparotomy was performed on the 30th postoperative day and adhesion formation was macroscopically graded according to the Nair classification and Adachi classification. Serum malondialdehyde and total antioxidant activity were determined. Adhesion scores in silymarin group were significantly (p < 0.05) greater than control group. The adhesion formation in silymarin group was more extensive and denser than control group. Silymarin might not be absorbed from the peritoneal cavity and act as a foreign substance. The serum concentration of malondialdehyde and total antioxidant activity was not different between control and silymarin groups significantly. Thus, silymarin does not have any benefitial effect on peritoneal adhesions, in local administration.