تجمع زيستي كادميوم محلول در آب و تاثير آن بر كيفيت لاشه تاس ماهي استرلياد (Acipenser ruthenus)

(Bioaccumulation of waterborne cadmium and its effect on carcass quality of Sterlet (Acipenser ruthenus

در اين تحقيق اثرات غلظت هاي تحت كشنده كادميوم محلول در آب بر كيفيت لاشه (ميزان رطوبت، پروتيين، چربي و خاكستر) و ميزان تجمع آن در بافت هاي مختلف آبشش، كليه، كبد و عضله ماهي استرلياد مورد سنجش قرار گرفت. به اين منظور 60 قطعه بچه ماهي استرلياد با ميانگين وزن اوليه 0/45±39/98 گرم و طول 0/65±22/45 سانتي متر در 4 گروه، هر گروه شامل 3 تكرار با 5 قطعه ماهي تقسيم شدند. ماهيان در گروه هاي صفر (شاهد)، 16، 32 و 64 ميكروگرم در ليتر كادميوم به مدت 21 روز در وضعيت آزمايشگاهي نيمه ثابت قرار گرفتند. در پايان دوره، كيفيت لاشه كامل (بدون سر و امعا و احشا) و ميزان تجمع كادميوم در بافت هاي آبشش، كليه، كبد و عضله به روش هضم مرطوب با نمونه برداري از حداقل 3 قطعه ماهي از هر تكرار ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه ميزان رطوبت، پروتيين، چربي و خاكستر به ترتيب در گستره 81-78، 14-12/6، 4/5-3/5 و 3/8-2/9 درصد وزن خشك و بدون تفاوت معني دار بين گروه هاي مختلف آزمايشي بود (0/05 < p). با افزايش غلظت كادميوم، ميزان تجمع آن در تمامي بافت هاي مورد بررسي به جز عضله به طور معني داري افزايش يافت (0/05 > p). در تمامي گروه هاي آزمايشي، بيشترين ميزان تجمع در بافت كليه و پس از آن آبشش مشاهده شد. با وجود اين در هر گروه آزمايشي تفاوت معني داري در ميزان تجمع در سه بافت مختلف آبشش، كبد و كليه مشاهده نشد (0/05 < p). در مقايسه بين دو گروه شاهد و تيمار مجاورسازي با غلظت 16 ميكروگرم در ليتر كادميوم، تنها افزايش معني دار در غلظت كادميوم در آبشش مشاهده شد (0/05 > p). بر اساس نتايج مي توان بيان كرد كه مجاورسازي بچه ماهيان جوان تاس ماهي استرلياد با غلظت هاي تحت كشنده كادميوم اگرچه منجر به تغيير معني دار در كيفيت لاشه نمي شود، اما افزايش تجمع آن در بافت هاي مختلف (به جز عضله) متناسب با افزايش غلظت كاملاً محسوس است.

The sublethal effects of water - born cadmium (Cd) on carcass quality (moisture, protein, fat and ash contents) and its accumulation in different tissues including gill, kidney, liver and muscle were analyzed. For this purpose, 60 juvenile Sterlet, Acipenser ruthenus, (39.98 ± 0.45 g weight and 22.45 ± 0.65 cm length) were randomly distributed in 4 experimental groups, each containing 3 replicates, with five fish per replicate. The fish were exposed to different concentrations of Cd for 21 days under semi-static experimental condition as follows: 0, 16, 32 and 64 µg/L Cd. At the end of the experiment, the carcass quality (without head and inside body cavity) and Cd accumulation using wet method were determined in different tissues including gills, liver, muscle and kidney in 3 fish from each replicate. The results showed that moisture, protein, fat and ash contents were in the range of 78-81, 12.6-14, 3.5-4.5 and 12.6-14% respectively without any significant differences among groups (P > 0.05). By increasing in Cd concentration of the water, the accumulation in all tested tissues (muscle as an exception) was elevated significantly (P < 0.05). In all treated groups, the highest accumulation was measured in the kidney, followed by the gills. However, there were no significant differences in Cd accumulation in gills, kidney and liver in any treated group (P > 0.05). The only elevation was observed in Cd accumulation in the gill in comparison between the control and fish exposed to 16 µg/l Cd (P < 0.05). Based on the results, it could be concluded that although sublethal Cd exposure for 21 day did not affect the carcass quality in juvenile Sterlet, it couldbe accumulated in different tissues (muscle as an exception) in a dose response manner.