بررسي تغييرات الكتروكارديوگرافي متعاقب تجويز نانواكسيد منيزيم و اكسيد منيزيم در سگ

Evaluation of electrocardiographic changes following nano magnesium oxide and magnesium oxide administration in dog

يكي از مهمترين خصوصيت نانوداروها، بالاتر بودن نسبت سطح به حجم آنها، در مقايسه با داروهاي معمولي است كه به افزايش حلاليت در خون كمك ميكند. در مطالعه حاضر اثرات نانواكسيد منيزيم و اكسيد منيزيم بر شاخص هاي الكتروكارديوگرام سگ بررسي و مقايسه گرديد. بدين منظور يك گروه از سگها (5 قلاده) به عنوان شاهد و گروه هاي دوم و سوم، نانواكسيد منيزيم را به ميزان 5 و 10 ميلي گرم/كيلوگرم و گروه چهارم اكسيد منيزيم را به مقدار 10 ميلي گرم/كيلوگرم وزن بدن دريافت كردند. ارزيابي عملكرد قلب شامل تعداد ضربان قلب، ريتم قلب و ارزيابي امواج P-QRS-T با استفاده از اشتقاق هاي استاندارد الكتروكارديوگرام در زمان هاي قبل، يك، سه و بيست و چهار ساعت بعد از تزريق داروها انجام شد. مقادير منيزيم، پتاسيم، سديم و كلسيم سرم در زمانهاي فوق اندازه گيري شدند. شاخص هاي الكتروكارديوگرام از قبيل محور الكتريكي قلب، دامنه و ارتفاع موج P، دامنه كمپلكس QRS و فواصل Q-T و P-R تغييرات معني داري نداشتند، با اين وجود، دامنه موج T در گروه 2، سه ساعت بعد از تزريق دارو كاهش معني داري داشت (0/01 > p). ارتفاع موج R در گروه 3، سه ساعت بعد از تزريق دارو افزايش معني داري داشت (0/05 > p). ميانگين تعداد ضربان قلب به وسيله هر سه گروه دريافت كننده دارو، در ساعت سوم بعد از تزريق دارو كاهش معني داري داشت (0/05 > p). مقدار منيزيم سرم، يك ساعت بعد از تزريق به وسيله همه داروها، افزايش معني داري يافت (0/001 > p). در مقادير پتاسيم، سديم و كلسيم سرم، تفاوت معني داري ديده نشد، بنابراين، مصرف نانواكسيد منيزيم و اكسيدمنيزيم، ميتوانند روي سيستم قلب و عروق از جمله ضربان قلب و برخي از شاخص هاي الكتروكارديوگرام اثراتي داشته باشند، ضمن اين كه، وقوع برخي آريتمي هاي قلبي در مصرف اكسيد منيزيم بيشتر از شكل نانواكسيد منيزيم ميباشد. بر اين اساس، ميتوان چنين بيان كرد كه با كوچكتر شدن اندازه مولكولي ذرات، خروج نانوذرات از خون سريعتر صورت ميگيرد و در نتيجه غلظت سرمي آن كمتر از شكل معمولي خواهد شد.

One of the most important features of nano drugs is higher surface ratio than volume compared to conventional drugs that helps to increase its solubility in blood. In the present study, the effects of nano magnesium oxide and magnesium oxide were studied and compared on electrocardiographic indices in dog. For this purpose, one group of dogs (5 cases) was as control and groups 2 and 3 received nano magnesium oxide at 5 and 10mg/kg, respectively and group 4 received magnesium oxide at 10mg/kg. Cardiac function including heart rate, heart rhythm and P-QRS-T waves were evaluated by electrocardiogram standard leads before and after 1, 3 and 24 hours of drug administration. The amount of magnesium, potassium, sodium and calcium were measured in serum at above noted. Electrocardiogram parameters such as cardiac axis, duration and amplitude of P wave, QRS complex duration, Q-T and P-R interval were not significantly changed. Nevertheless, T wave amplitude was significantly decreased in group 2, after 3 hours of drug administration (p < 0.01). R wave amplitude was significantly increased in group 3, after 3 hours (p < 0.05). Heart rate was significantly decreased in all trial groups, after 3 hours (p < 0.05). Serum magnesium level was significantly increased in all trial groups after 1 hour (p < 0.001). There were not any significant differences in the amount of serum potassium, sodium and calcium. So, usage of magnesium nano-oxide and magnesium oxide can induce some effects on cardiovascular system including heart rate and some of the electrocardiographic indices. The incidence of some cardiac arrhythmias by magnesium oxide is greater than nano magnesium oxide. In conclusion, it can be stated that the exit of nano particles with the smaller molecular size from the blood is occurred more quickly, and therefore its serum concentration is lower than normal form.