اثربخشي مداخله شناختي‌ـ‌ رفتاري در بيماران مبتلا به اختلال وسواس بي اختياري

The Effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy on Patients with Obsessive Compulsive Disorder

اين پژوهش به منظور تعيين ميزان اثربخشي درمان شناختي‌‌‌ـ‌‌رفتاري در درمان بيماران مبتلا به اختلال وسواس بي‎اختياري انجام شده است. روش پژوهش شبه تجربي با طرح پيش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون با گروه گواه بود. از ميان 62 فرد مبتلا به اختلال وسواس‌‌‌ بي‎اختياري مراجعه‌كننده به كلينيك، 10 نفر به گروه آزمايش و 10 نفر به گروه گواه اختصاص يافتند. مداخله‌ شناختي‌ـ‌رفتاري براي گروه آزمايش انجام و سپس بيماران توسط سياهه وسواس بي‎اختياري مادزلي (هاجسون و راچمن، 1977) مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان دادند ميانگين نمره‎هاي وسواس در گروه آزمايش به طور معناداري نسبت به گروه گواه كاهش يافته است و از نمره خرده مقياس شدّت نشانه‌ها در طول درمان كاسته شد (01/0(P < . بدين ترتيب مي‌توان دريافت درمان شناختي‌ـ‌رفتاري در كاهش نشانه‎هاي بيماران مبتلا به اختلال وسواس بي‎اختياري موثر است.

The aim of the study was to investigate the effect of cognitive-behavior therapy on patients with obsessive compulsive disorder (OCD). The study design was quasi-experimental with pretest-posttest control group. Twenty patients with obsessive compulsive disorder who were selected from 62 patients referring to a clinic were assigned into either experimental or control group. After intervention, the experimental group received cognitive-behavior therapy and completed the Maudsley Obsession-Compulsive Inventory (MOCI, Hadgson, Rachman, 1977). The results indicated that the average scores in the experimental group reduced significantly in comparison with the control group and the severity of symptoms subscale decreased during the treatment (P < 0.01). The findings suggest that cognitive-behavioral therapy is effective in decreasing symptoms of patients with OCD.