اثر بخشي گروه‌درماني با رويكرد شناختي-رفتاري بر بهبود كيفيت زندگي معتادان به مواد افيوني تحت درمان نگهدارنده با متادون

Effectiveness of Cognitive-Behavioral Group Therapy on Improving Quality of Life in Opiate Addicts under Methadone Maintenance Treatment

‌هدف: مداخلات روانشناختي مي‌تواند به واسطه ايجاد تغييرات جسماني، رواني و اجتماعي سهم بسزايي در بهبود كيفيت زندگي معتادان به مواد افيوني داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي گروه درماني با رويكرد شناختي رفتاري بر بهبود كيفيت زندگي معتادان به مواد افيوني تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. روش: اين پژوهش به صورت شبه‌آزمايشي با پيش‌آزمون، پس‏‏آزمون و پي‌گيري همراه با گروه گواه انجام شده است. آزمودني‌هاي پژوهش شامل 36 نفر از معتادان به مواد افيوني شهر تهران بود كه به منظور ترك اعتياد به مركز ملي مطالعات اعتياد مراجعه كرده و تحت درمان نگهدارنده با متادون بودند. روش نمونه‌گيري قضاوتي بوده و براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه كيفيت زندگي استفاده شد. درمان شناختي رفتاري طي 8 جلسه بر روي آزمودني‌هاي گروه آزمايش انجام شد و در اين فاصله گروه گواه براي انجام مداخله روانشناختي در ليست انتظار قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمرات كيفيت زندگي كلي در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون تغيير معناداري را نشان داد، اما در مرحله پيگيري تغيير ايجاد شده معنادار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها مي‌توان گفت كه مداخله اخير در بهبود كيفيت زندگي معتادان به مواد افيوني تحت درمان با متادون در كوتاه مدت اثر بخش بوده اما در طولاني مدت تاثير چنداني در كيفيت زندگي نداشته است.

Objective: This study was aimed to assess the effectiveness of cognitive- behavioral group therapy on improvement of quality of life in opiate patients under methadone maintenance treatment. Method: This was a semi experimental study using control group also pre-test, post-test and follow-up. Thirty six patients on MMT were selected between the entire opiate addicts referred to Iranian national center for addiction studies within judgmental sampling and were randomly assigned into experimental and control groups. They were all administered the WHOQOL-BREF. In experimental group, cognitive behavior group therapy was performed in 8 sessions and the control group was registered in the waiting list for the CBGT. Findings: Data analysis revealed that the mean WHOQOL-BREF score in the experimental group had significant higher increase when compared with that of the control group. But it wasn’t significant in follow up. Conclusion: Results demonstrated the effectiveness of cognitive–behavior group therapy On improvement of quality of life of opiate addicts on MMT in short term but didn’t seem to be effective in long term.