رابطه ژنژيويت و پريودنتيت با بيماري B تالاسمي ماژور

Associating between Gingivitis and Periodontitis with B-thalassemia Disease

سابقه و هدف: تالاسمي شايعترين اختلال ژنتيكي در سنتز هموگلوبين است كه با كاهش زنجيره هاي آلفا و يا بتاگلوبين مشخص مي شود. مهمترين نشانه هاي اين بيماري شامل تغييرات استخواني به ويژه در جمجمه، ماگزيلا و استخوان گونه و پوسيدگي هاي دنداني و بيماري پريودنتال مي باشد. با توجه به شيوع بيشتر عوارض دهاني دنداني در اين بيماران با تشخيص به موقع مي توان به پيشگيري و درمان معضلات بيماران تالاسميك اقدام كرد لذا اين مطالعه به منظور بررسي رابطه ژنژيويت و پريودنتيت با بيماري B تالاسمي انجام شد. مواد و روشها: در اين مطالعه مورد-شاهدي 50 بيمار مبتلا به تالاسمي ماژور 35-15 ساله مراجعه كننده به مركز تالاسمي اميركلا و 50 فرد سالم به عنوان گروه كنترل از افراد سالم جامعه مورد معاينه قرار گرفتند. براي كل افراد تحت مطالعه پرسشنامه اي شامل اطلاعات عمومي (جنس، سن و ...) و اطلاعات مربوط به معاينه باليني مانند ايندكس لثه اي (Gingival Index-GI)، عمق پاكت پروب شده (Probing Pocket Depth-PPD)و اتصالات از دست رفته (Attachment Loss-AL) و ايندكس بهداشت دهان (Oral Hygine Index Simplified-OHI-S) تكميل شد و سپس دو گروه مقايسه شدند. يافته ها: ميانگين سني بيماران و افراد سالم به ترتيب 591/5±92/23 سال و 554/6±98/23 سال بود. ميانگين ايندكس بهداشت77/0±18/2 در گروه بيمار در مقابل 81/0±1/2 در گروه سالم بود كه اين تفاوت معني داري نبود. متوسط GI در گروه بيماران به طور معني داري بيشتر از گروه سالم بود (به ترتيب 73/0±28/1، 59/0±94/0و 014/0p=)؛ همچنين عمق پاكت در بيماران 53/0±4/0 و در گروه سالم 33/0±12/0 و ميانگين اتصالات از دست رفته در بيماران 53/0±4/0 و در گروه سالم 27/0±08/0 بود. (به ترتيب 003/0p= و 001/0p < ). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه بيماريهاي لثه اي و پريودنتالي در مبتلايان به تالاسمي شيوع بيشتري دارد. بنابراين با پيگيري هاي مستمر و پايش دوره اي مي توان به پيشگيري و درمان زودهنگام عوارض و معضلات ناشي از تالاسمي اقدام كرد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Thalassemia determined by reducing alpha or beta globin chains is the most common genetic disorder of hemoglobin synthesis. The main symptoms of the disease include bone deformities especially in the skull, maxilla and zygoma, dental caries and periodontal disease. Given the higher prevalence of oral-dental complications in these patients, the complications of thalassemia patients can be prevented or treated by early diagnosis and treatment. Therefore, the aim of this study was to examine the relationship between gingivitis and periodontitis with B-thalassemia disease. METHODS: In this case-control study, 50 of 15-35-year-old patients with major thalassemia referred to thalassemia center of Amirkola and 50 healthy individuals as a control group were examined. The questionnaires included general information (such as gender, age, etc.) and clinical examination information such as gingival index (GI), probing pocket depth (PPD) and attachment loss (AL) and the oral hygeine index-simplified (OHI-S) were completed by them. FINDINGS: The mean age of the patients and healthy persons was 23/92±5/591 and 23/98±6/554, respectively. Average of Indexed Hygeine was 2/18±0/77 and 2/1±0/81 in patient group and control group, respectively and there was no significant difference (p=0/635). Average of GI in patient group was significantly more than in control group (1/28±0/73, 0/94±0/59, respectively and p=0/014). Pocket depth for patient and the control groups were 0/4±0/53 and 0/12±0/33, respectively. In addition, the average of attachment loss in patients was 0/4±0/53 and in the control group was 0/08 ± 0/27 (p=0/003 and p < 0/001, respectively) CONCLUSION: The results showed that the gingival and periodontal diseases in thalassemia patients were significantly higher than in control group. Therefore, the prevention and early treatment of thalassemia complications and problems were performed by continuous track and periodic monitoring.