اثر ميزان آبياري و كشت متراكم بر جذب فسفر و رشد بنه‌هاي دختري زعفران (Crocus sativus L.)

Effect of irrigation levels and high corm density on growth and phosphorus uptake of of daughter corms of saffron (Crocus sativus L.)

به منظور مطالعه اثر سطوح آبياري و كشت پر تراكم بر رفتار بنه هاي دختري و جذب فسفر در زعفران (Crocus sativus L.)، آزمايشي در دو سال زراعي 1392 و 1391 به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. در اين آزمايش، مقادير آبياري (50، 75 و 100 درصد نياز آبي زعفران) به عنوان عامل اصلي و سطوح كشت پر تراكم شامل 100، 200 و 300 بنه در متر مربع همراه با شاهد (كشت 50 بنه در متر مربع)، عامل فرعي بودند. بر اساس نتايج آزمايش كمترين تعداد بنه هاي دختري، عملكرد بنه هاي دختري و ميزان جذب فسفر در كل بنه هاي دختري در نتيجه تراكم 50 بنه در متر مربع و 50 درصد آبياري، به ترتيب 178، 450 و 65/0 گرم در متر مربع مشاهده شد. از سوي ديگر، بيشترين مقادير شاخص هاي ذكر شده (806، 2709 و 3/3 گرم در متر مربع) نيز در نتيجه تراكم كشت 300 بنه در متر مربع و 100 درصد آبياري به دست آمد. در سال اول اجراي آزمايش، كاهش 50 درصد آبياري، نقشي در كاهش معني دار تعداد گل، عملكرد گل‌تر و عملكرد كلاله خشك زعفران نداشت. با اين وجود در سال دوم، كاهش آبياري تا سطح 50 درصد در مقايسه با شاهد (100 درصد آبياري) منجر به كاهش معني دار تعداد گل، عملكرد گل‌تر و عملكرد كلاله خشك زعفران (به ترتيب تا 19، 28 و 22 درصد) شد. با در نظر گرفتن ارزش اقتصادي بالاي آب مصرفي در مناطق خشك و نيمه خشك كشور ، به نظر مي رسد كه برنامه آبياري زعفران بر اساس 75 درصد نياز آبي گياه مي تواند براي اقليم محل اجراي آزمايش منطقي و قابل توجيه باشد.