چشم انداز جهاني چالشهاي آموزش و پژوهش مهندسي و توسعه پايدار

The global perspective of challenges of engineering research and education for sustainable development

امروزه، مسايل مربوط به محيط زيست تقريباً بر تمام فعاليتهاي انساني، به ويژه در بخشهاي تجارت و صنعت، تاثيرگذارند و در مركز توجهات مردم، دولتها و حتي روابط بين الملل قرار دارند. اعلام سالهاي 2005 تا 2014 به عنوان دهه آموزش توسعه پايدار را مي توان به منزله هشداري تلقي كرد كه سازمان ملل جامعه جهاني را به جنبش بيداري زيست محيطي براي ارتقاي بيشتر توسعه پايدار فرا خوانده است. اين فراخوان نظامهاي آموزش و پژوهش مهندسي كشورهاي جهان را با چالشهاي جدي روبه رو كرده است. پيرو اين دعوت صاحبنظران و متخصصان متهعد به تحكيم بنيانهاي توسعه پايدار مصرانه دانشگاههاي مهندسي كشورهاي صنعتي را به بازنگري در برنامه هاي درسي و دگرگون سازي ساختارهاي پژوهشي براي به حداقل رساندن اثرهاي منفي ناشي از فعاليتهاي مهندسي بر محيط زيست ترغيب مي كنند. در عين حال، كشورهاي در حال توسعه تلاش خود را بر ايجاد زيرساختهاي مورد نياز براي بهبود و ارتقاي شرايط زندگي شهروندان خود متمركز كرده اند. از آنجا كه يكي از اركان مهم توسعه پايدار آموزش مهندسان در زمينه هاي علمي و كسب مهارتهاي حرفه اي است، بار اين مسيوليت بر عهده دانشكده هاي مهندسي است تا مهندسان را از آثار و خطرهاي ناشي از تصميمات آتي آنان بر محيط زيست آگاه سازند. در اين مقاله با مرور تجربه هاي كشورهاي صنعتي در به كارگيري مفاهيم بنيادي توسعه پايدار براي اصلاح نظام آموزش و پژوهش مهندسي، چالشهاي پيش روي آموزش و پژوهش مهندسي تحليل و بررسي و تلاش شده است با مرور تجربه هاي جهاني، راهبردي براي تدوين چارچوب يا نقشه راه توسعه پايدار براي آموزش مهندسي ايران ارايه شود.

Nowadays, environmental issues affect almost all commercial and industrial sectors, and are a central concern for the public, governments and even international relations. Announcing The years 2005 – 2014 as decade of education for sustainable development by UN is considered as an awareness on environmental awakening movement and more promotion of sustainable development. This announcement has faced the global systems of engineering research and education with great challenges. Following that, scholars and professionals committed to fostering sustainable development have urged a re-examination of the curriculum and restructuring of research in engineering, This focused institutions of higher education, in order to minimize the negative impacts of engineering activities on the environment. Meanwhile, developing countries have concentrated their efforts on building the needed infrastructure for improving the living conditions of their people without considerable attention to sustainability. One of the major components of sustainable development is educating engineers the required knowledge and professional skills. This is the responsibility of engineering schools to make engineers aware of identifying potential risks and impact of their decisions on environment. This paper reviews the fundamental concepts implemented by industrial states to analyze and renew their research and education systems and finally tries, on the basis of global experiments, to introduce the roadmap of engineering education for sustainable development.