ارتباط آديپونكتين با مقاومت انسوليني مردان مبتلا به ديابت نوع دو متعاقب يك دوره تمرين هوازي

Relationship between adiponectin and insulin resistance in type II diabetic men after aerobic training

چكيده زمينه و هدف: آديپونكتين با يك توانايي ضد التهابي، به عنوان كاهش دهنده خطر ديابت نوع دو و امراض قلبي-عروقي عمل مي‌كند. هدف اين مطالعه تعيين سطوح سرمي آديپونكتين و بررسي ارتباط آن با مقاومت انسوليني مردان مبتلا به ديابت نوع دو متعاقب تمرين هوازي مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 30 مرد مبتلا به ديابت نوع دو به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 40 تا50 دقيقه به فعاليت هوازي (دويدن بر روي نوارگردان با شدت‌هاي 30 تا 75 درصد حداكثر ضربان قلب) پرداختند. نمونه‌هاي خون جهت اندازه‌گيري سطوح سرمي آديپونكتين و انسولين به روش الايزا در دو مرحله، هفته صفر و هفته هشتم تهيه شد. براي تعيين مقاومت انسوليني از شاخص مقاومت انسوليني و براي بررسي نتايج از آزمون‌هاي تي مستقل و وابسته و همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين آديپونكتين و شاخص مقاومت انسوليني متعاقب تمرين، همبستگي وجود ندارد(14/0r=- ، 6/0=p). تمرين در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، سطوح آديپونكتين را تا 39 درصد افزايش و نمايه توده بدن و وزن بدن را تا 10 درصد و مقاومت انسوليني را تا 48 درصد كاهش داد(001/0p > ). نتيجه گيري: سطوح آديپونكتين گروه آزمايش در پاسخ به 8 هفته تمرين هوازي افزايش و مقاومت انسوليني كاهش يافت. همچنين بين تغييرات سطوح آديپونكتين متعاقب تمرين و شاخص مقاومت انسوليني ارتباطي وجود ندارد. واژگان كليدي : آديپونكتين، تمرين هوازي، شاخص مقاومت انسوليني

Abstract Background: With adiponectin anti-inflammatory properties, adiponectin acts as an agent which can decrease the risk of type II diabetes and cardiovascular diseases. The aim of this study was to determine adiponectin serum levels in type II diabetic men and explore its relationship with insulin resistance following aerobic exercise. Materials and Methods: In this semi- experimental study, 30 men with type II diabetes were randomly assigned to training and control groups. The training group went through an 8-week training program which consisted of three 40-50 minute aerobic exercise sessions a week (running on treadmill at intensities corresponding to 30to 75% of maximal heart rate (35-75% HR max)). For measuring adiponectin and insulin serum levels, blood samples were obtained through ELISA technique in 2 stages, weeks zero and eight. For determining insulin resistance, insulin resistance index was utilized. In order to evaluate the results, dependent and independent t-tests and Pearson correlation coefficient were used. Results: The results did not indicate the presence of a significant relationship between adiponectin and insulin resistance following training (P=0, r=-0.14). In comparison with the control group, training induced a 39% decrease in adiponectin serum levels, a 10% decrease in BMI and bodyweight, and a 48% decrease in insulin resistance (P > 0.001) Conclusions: The findings of this study showed that in response to the 8-week aerobic training program, adiponectin serum levels significantly increased while insulin resistance got decreased. In addition, there was not a significant relationship between adiponectin serum level changes following training and insulin resistance index. Keywords: Adiponectin, Aerobic Training, Insulin Resistance Index