نيازهاي راهنمايي و مشاوره دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز

Guidance and Counseling Needs of Students in Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences

مقدمه: شناسايي نيازهاي مشاوره دانشجويان بستر مناسبي براي سازمان‌دهي فرايند مشاوره و راهنمايي دانشجويان در دانشگاه فراهم مي‌آورد. اين مطالعه با هدف تعيين نيازهاي مشاوره دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در سال 1392 انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي-مقطعي بر روي 391 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌اي مشتمل بر 34 سوال با مقياس 1 تا 4 بود كه نظر دانشجويان را در مورد شدت نياز آنان به مشاوره و راهنمايي در زمينه‌هاي مختلف مورد پرسش قرار مي‌داد. روايي پرسشنامه با روايي محتوا و پايايي آن از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي تي مستقل و ANOVA انجام شد. نتايج: ميانگين اولويت نيازهاي مشاوره دانشجويان به ترتيب اهميت عبارت بودند از: در زمينه رشد و ارتقاي فردي (59/0±71/2)، در زمينه نيازهاي شغلي (60/0±69/2)، در زمينه نيازهاي آموزشي (71/0±57/2)، در زمينه نيازهاي خانوادگي و ازدواج (62/0±55/2) و در زمينه نيازهاي عاطفي-رواني (66/0±47/2). دانشجويان دختر به طور معناداري در تمام زمينه‌ها نيازهاي مشاوره بيش‌تري اعلام داشتند (05/0 > p). اما بين ميانگين نيازهاي مشاوره و راهنمايي دانشجويان در هيچ‌ يك از متغيرهاي بومي بودن، محل سكونت، رشته تحصيلي و سال ورود به دانشگاه شغل و سطح سواد والدين تفاوت معنادار آماري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: از ديدگاه دانشجويان بالاترين نيازهاي مشاوره در حيطه رشد و ارتقاي فردي و نياز‌هاي شغلي بود؛ لذا توصيه مي‌شود دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي در راستاي فراهم نمودن زمينه‌هاي رشد و پيشرفت تحصيلي دانشجويان و جلوگيري از افت تحصيلي اين عوامل را در طراحي برنامه‌هاي مشاوره دانشجويي در دانشگاه مورد توجه قرار دهند.

Introduction: Identification of counseling needs of students paves the way for better organizing the process of counseling and guidance of students in university. This study aimed to determine the counseling needs of students in Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences in 2013. Methods: This cross-sectional descriptive study was performed on 391 students of Jundishapur University of Medical Sciences. Data collection tool was a self-administrated 4-point scaled questionnaire including 34 items which asked students’ opinions on their needs to counseling and guidance in different areas. Validity of the questionnaires was confirmed by content validity and its reliability was confirmed usingCronbach’s Alpha Coefficient. The data were analyzed by SPSS software using t-test and ANOVA. Results:The mean of counseling need priorities, in order of importance, were: personal development (2.71±0.59), vocational needs (2.69±0.60), educational needs (2.57±0.71), family and marriage needs (2.55±0.62), and emotional-psychological needs (2.47±0.66). Counseling needs of female students were significantly greater than male students in all areas (p < 0.05). No significant difference was found between indigenousness, field of study, year of admission, job, parents’ education and the counseling needs of student (p > 0.05). Conclusion: Results showed that personal development and vocational needs were the most important counseling needs of students; it is therefore recommended that universities and higher education institutes consider these factors in designing university counseling programs in order to facilitate students’ academic achievements and to prevent their academic failures.