فاصله‌‌گذاري در بوف كور

برتولت برشت از جامعه‌شناسان و نمايش‌نامه‌نويساني است كه انديشه‌هايي پيشرو در زمينه هنر، نمايش‌نامه و داستان داشته است. مهمترين نظريه برشت «فاصله‌‌گذاري» نام دارد كه تحت تاثير رهيافت‌هاي فرماليستي از جمله آشنايي‌زدايي و برجسته‌سازي بوده است. «فاصله‌‌گذاري» به معني آفرينش شخصيت‌هاي تازه، غيرعادي، شگفت‌انگيز و بيگانه در اثر است. نظريه برشت پيش از همه در نمايش‌نامه كاربرد دارد. اما منتقدان مي‌توانند آن را در داستان نيز به كار گيرند، به ويژه در داستان‌هايي كه شخصيت‌هاي شگفتي دارند. بوف كور صادق هدايت داراي شخصيت بي‌هويت، پوچ انگار و غريبه‌اي است كه براي مخاطب تازگي دارد. مقاله حاضر به بررسي داستان بوف كور بر پايه نظريه فاصله‌‌گذاري برشت و گرايش‌هاي اجتماعي- سياسي وي مي‌پردازد.