تحليل اساطيريِ حكايت شير و گاو در كليله و دمنه بر پايه نظريه يونگ و نورتروپ فراي

حكايت شير و گاو در كليله و دمنه زيبايي‏هاي ادبي فراواني دارد كه با نقدها و خوانش‏هاي نو، مي‏توان عوامل هنري و تاثير آن را در جامعه مخاطبان روشن كرد. تحليل اساطيري يكي از اين شيوه‏هاست كه نشان‏دهنده برجستگي‏هاي ويژه اين حكايت است. در اين پژوهش با استفاده از نظريه «يونگ» درباره كهن‏الگوها و نمادها و تلفيق آن با نظريه «نورتروپ فراي» در مورد ميتوس‏هاي شكل‏دهنده اثر ادبي، حكايت شير و گاو تحليل شد. به اين منظور پس از ذكر چارچوب نظري و روش، نمادها و كهن‏‎الگوهاي بخش‏هاي مختلف اين حكايت با تحليلي اسطوره‏اي شكافته و بررسي ‏شد و سپس ارتباط آن‏ها با ميتوسِ شكل‏دهنده آن بخش از حكايت بيان ‏شد. در پايان روشن شد كه اين حكايات داراي سه بخش ساختاري شامل زمينه، گره‏افكني و گره‏گشايي است كه منطبق با ميتوس‏هاي تابستان، زمستان و بهار است كه به ترتيب نشان‏دهنده انواع ادبي رُمانس، آيروني و كمدي است.