تكرار در زبان داستاني صادق چوبك

Repetition in Sadegh Chubak’s Narrative Language

بررسي نظرات منتقدين درباره آثار صادق چوبك تصوبر مشخّصي از سبك نويسندگيِ وي در اختيار خواننده قرار نمي‌دهد، امّا همه منتقدين در اين موضوع اتّفاق نظر دارند كه زبان گفتاري در آثار صادق چوبك حضوري گسترده دارد، چيزي‌كه به نظر، تا آن زمان كم سابقه بوده است؛ كه البتّه كاركردهاي همين زبان گفتاري نيز چندان مورد مطالعه قرار نگرفته‌است. در بررسي اين زبان، به يكي از مشخّصات بارز آن يعني تكرار بر مي‌خوريم. اقدام مهمّ چوبك در تكرار واج‌ها، تك‌واژها، كلمات و حتّي استفاده از ساختارهاي نحوي يكسان، قابل توجّه مي‌باشد. براي جست‌وجوي انواع تكرار دو رمان و يك داستان كوتاه را برگزيده‌ايم: سنگ صبور، تنگسير و انتري كه لوطيش مرده بود. نتيجه اين تحقيق نشان مي‌دهد كه زبان داستاني چوبك به‌رغم حضور گستره زبان گفتاري، زباني ساده نيست و داراي انواع تكرار هم‌چون واج‌آرايي، ارجاع، قافيه و توازي مي‌باشد. اين آرايه‌ها، جلوه‌اي ادبي به زبان داستاني چوبك مي‌بخشد.

The study of critics’ views on Sadegh Chubak’s works does not give the reader a clear image of his writing style, but critics unanimously state that spoken language is very prevalent in his works, a feature that was unprecedented at the time. Of course, the functions of this spoken language have not been much studied. One outstanding feature of his spoken language is repetition. His important move in the repetition of phonemes, morphemes, words, and even identical syntactic structures is noteworthy. In search for types of repetition, two novels and a short story have been selected: Sang-e Saboor (The Patience Stone), Tangsir, and The Baboon whose Buffoon was Dead. The present research shows that his narrative language, though spoken, is not simple and enjoys different types of repetition. Such arrays give his narrative style a literary air.