افشاي مسيوليت‎هاي اجتماعي و راهبري شركتي

Social Responsibility Disclosure and Corporate Governance

پژوهش حاضر به بررسي رابطه بين سطح افشاي اطلاعات زيست‎محيطي و اجتماعي با دو سازوكار راهبري شركتي؛ يعني سرمايه‎گذاران نهادي و مديران غير موظف در شركت‌هاي ايراني مي‌پردازد. براي اندازه‌گيري سطح افشاي اطلاعات زيست‎محيطي و اجتماعي از روش تحليل محتوا استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش را شركت‌هاي پذيرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران شكل داده است و شامل 66 شركت فعال در صنايع مختلف طي سال‌هاي 1385 تا1390 است. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از روش رگرسيون چندگانه استفاده شده است. يافته‌ها بيانگر آن است كه بين اندازه شركت با سطح افشاي اطلاعات زيست‎محيطي و اجتماعي رابطه معني‎دار مثبتي وجود دارد، اما بين سطح افشاي اطلاعات زيست‎محيطي و اجتماعي و سرمايه‎گذاران نهادي و مديران غير موظف رابطه معني‎داري مشاهده نشد.

This research investigates the relationship between social and environmental information disclosure level and two corporate governance mechanisms such as institutional ownership and non-executive directors of Iranian firms. To measure SEIDL, content analysis was employed. The statistical population of this research is the firms listed in the Tehran Stock Exchange (TSE). We use a sample of 66 firms in different industry during 2006 to 2011. The regression has been used to test the research hypothesis. The results show that there is a positive significant relation between size and social and environmental information disclosure level, but there is no meaningful relationship between the social and environmental information disclosure level and institutional ownership and non-executive directors.