سنجش ميزان كارآمدي كاركنان با استفاده از نظريه‌هاي روان‌شناختي- مديريتي

Assessment of Employees’ Efficiency by Psychological-Managerial Theories

تحقيق حاضر درصدد سنجش ميزان كارآمدي كاركنان؛ ارايه‌ي راه‌كارها و سياست‌هاي ارتقاي آن است. از اين منظر، ضمن مروري كه بر فضاي مفهومي موضوع دارد؛ از دو رويكرد روان‌شناختي و مديريتي براي تبيين مسيله‌ي يادشده بهره گرفته است. با كاربرد روش پيمايش و با استفاده از ابزار پرسش‌نامه، بر روي 600 نفر از كاركنان واقع در واحدهاي تابعه‌ي منتخب ساعس ناجا در سطح كشور كه از طريق نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله‌اي با سطح خطاي 038/0 و ضريب اطمينان 95 درصد انتخاب شده بودند، اطلاعات و داده‌هاي موردنياز جمع آوري گرديد. براي احتساب اعتبار شاخص ها از اعتبار محتوايي صوري و براي محاسبه‌ي روايي شاخص ها از ضريب آلفاي كرونباخ با دامنه‌ي صفر تا يك استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه در بخش تحليل رگرسيوني، متغيرهاي انگيزه‌ي شغلي ، رضايت شغلي، درك عدالت سازماني و سبك مديريت، تاثير معناداري را با متغير وابسته‌ي تحقيق نشان داده اند و در مجموع 34 درصد از واريانس و تغييرات ميزان كارآمدي كاركنان را تبيين كردند كه در اين ميان، متغير رضايت شغلي با بتاي 22/0 از بيشترين ميزان تاثير بر كارآمدي كاركنان برخوردار بود.

This research is intended to assess the efficiency of the employees, and to present solutions for its promotion. Reviewing the conceptual field of the issue, two psychological and managerial approaches were referred to for its explanation. 600 employees of different department in the Iranian police were selected through multistage cluster sampling, with error coefficient of 0/038 and trust coefficient of 95 percent, to gather data. The indicators were validated through content validity and face validity. The reliability of the indicators was approved by Cronbach’s alpha with a scope of zero to one. The results indicated that the variables of job motivation, job satisfaction, understanding organizational justice, management style, significantly affected the dependent variables in the regression analysis, and determined 34 percent of the variance and the changes in efficiency. With a Beta of 0/22, job satisfaction was more effective than other variables.