پديد آورندگان :
حمزه يي، جواد نويسنده استاديار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشكده كشاورزي، دانشگاه بوعلي سينا همدان , , سيدي، محسن نويسنده دانشگاه بوعلي سينا همدان ,
كليدواژه :
كشت مخلوط , نيتروژن خاك , هدايت الكتريكي , ماده آلي , كارايي استفاده از زمين
چكيده فارسي :
به منظور بررسي اثرات الگوهاي مختلف كشت بر برخي ويژگي هاي فيزيكي- شيميايي خاك و كارايي استفاده از زمين آزمايشي در سال زراعي 90-1389 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سيناي همدان اجرا شد. طرح آزمايشي مورد استفاده بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار و ده تيمار بود. كشت خالص نخود (P1)، كشت خالص جو (P2) و الگوهاي كشت مخلوط با تراكم 100% جو + تراكم 100% نخود (P3)، 75% جو + 100% نخود (P4)، 50% جو+ 100% نخود (P5)، 25% جو + 100% نخود (P6)، 75% جو + 25% نخود (P7)، 50% جو + 50% نخود (P8)، 25% جو + 75% نخود (P9) به همراه تيمار شاهد بدون كشت (P10) تيمارهاي آزمايشي بودند. ويژگي‌هاي خاك مثل pH، EC، چگالي ظاهري، ماده آلي، نيتروژن كل و درصد خاكدانه پايدار و كارايي استفاده از زمين (LUE) و عملكرد كل نظام ارزيابي شدند. نتايج نشان داد كه تمامي ويژگي‌ها به طور معني‌داري تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار گرفتند. بيشترين خاكدانه پايدار (45/3%) در تيمار P5 حاصل شد كه در مقايسه با تيمار شاهد (P10) 70% بيشتر بود. بيشترين ماده آلي (50/2%) و نيتروژن خاك (44/0%) نيز به‌ترتيب در تيمارهاي P5 و P1 به‌دست آمد. تيمار P3 داراي بالاترين عملكرد كل بود و با تيمارهاي P1 (كشت خالص نخود) و P2 (كشت خالص جو) اختلاف معني دار داشت. افزون بر اين، در كليه تيمارهاي كشت مخلوط شاخص LUE بالاتر از يك بود و تيمارP3 بيشترين ميزان LUE را به خود اختصاص داد. در كل، كشت مخلوط افزايشي 50% جو + 100% نخود ويژگي هاي فيزيكي- شيميايي خاك را بهبود بخشيد و كارايي استفاده از زمين را افزايش داد.
چكيده لاتين :
In order to evaluate the effects of different planting patterns on some soil physicochemical properties, an experiment was conducted at the Agricultural Research Station, Faculty of Agriculture, University of Bu-Ali Sina, during the 2010 growing season. The experiment was conducted as randomized complete blocks design with three replications. The experimental treatments were plantation of sole crop of chick-pea (P1), sole crop of barley (P2), and intercropping patterns of 100% chick-pea + 100% barley (P3), 100% chick-pea + 75% barley (P4), 100% chick-pea + 50% barley (P5), 100% chick-pea + 25% barley (P6), 25% chick-pea + 75% barley, (P7), 50% chick-pea + 50% barley (P8), 75% chick-pea + 25% barley (P9) and control treatment or non-planting (P10). Soil traits including pH, EC, bulk density, organic matter, total nitrogen, soil’s stable aggregate percentage along with the land use efficiency (LUE) and total yield of the system were evaluated. Results indicated that all of the traits were significantly affected by the experimental treatments. The maximum water stable aggregate (3.45%) belonged to P5 treatment which was about 70% more than the control treatment (non-planting treatment). The maximum organic matter (2.50%) and total nitrogen (0.44%) were achieved at P5 and P1 treatments, respectively. The P3 treatment had the highest total yield and significant differences with the P1 (sole cropping of chick-pea) and P2 (sole cropping of barley) treatments. In addition, at all intercropping treatments the LUE index was > 1 and the P3 treatment had the highest value of LUE. In general, the additive intercropping of 50% barley + 100% chick-pea improved the soil physicochemical properties and increased the LUE value.
