تحليل جامعه شناختي افزايش سن ازدواج؛ با تاكيد بر عوامل فرهنگي

Sociological Analysis of the Rise in the Age of Marriage with Emphasis on Cultural Elements

تشكيل خانواده از طريق ازدواج، در همه جوامع و اديان آسماني و بشري، نقش بسزايي در سلامت و بهداشت افراد و جامعه داشته، منشا زاد، ولد و بقا و تداوم نسل مي باشد. با تحولات صورت گرفته در جوامع گوناگون، خانواده نيز دچار تحول و به معامله اي تجاري تبديل و از فلسفه واقعي خود فاصله گرفته است. افزايش سن ازدواج، و عدم تمايل به فرزندآوري در زوج هاي جوان، از جمله اين تحولات و معضلات كنوني جامعه اسلامي ماست. به نظر مي رسد، ناهمزماني وقوع بلوغ جنسي و عاطفي و بلوغ اجتماعي و اقتصادي، كه خود متاثر از مدرينته است، عامل اصلي اين مهم است. افزون بر، اضافه شدن شرط هايي همچون داشتن شغل، درآمد مناسب و برخورداري از تحصيلات عالي براي ازدواج و... دامنه سن ازدواج را در جامعه ما افزايش داده است. اين مقاله، با رويكرد تحليلي و اسنادي، به تحليل جامعه شناختي عوامل فرهنگي افزايش سن ازدواج مي پردازد.

All societies and divine and human religions hold that building a marriage life has an important role in individual and social well-being and it is the source of the continuity of human race. Because of the changes which occurred in different societies, the family has changed and turned in to a trade deal and moved away from its real purpose. One of these changes and concerns in modern Islamic societies is the rise in the age of marriage and evident reluctance by the young spouses to have children. It seems that the current situation is ascribed to the fact that the sexual, and emotional puberty and the social and economic maturity which is influenced by modernization, do not happen simultaneously. Moreover, imposing such conditions on those who propose marriage, like; having a job, a sufficient income and a university degree has added to the rise in marriage in our society. Using a documental and analytical approach, this paper seeks, through a sociological analysis, to study the cultural factors of the rise of the age of marriage.