رابطه دينداري و تاب‌آوري در دانش‌آموزان راهنمايي و دبيرستان شهر شيراز

The Relationship between religiosity and Resilience in Secondary and High School Students in Shiraz

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي رابطه دينداري و تاب‌آوري در دانش‌آموزان شهر شيراز بود. بدين منظور از ميان كليه دانش‌آموزان دختر و پسر دوره راهنمايي و دبيرستان شهر شيراز، 540 نفر (281 دختر و 259 پسر) به روش خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه دينداري گلاك و استارك (1965) و مقياس تاب‌آوري كونور و ديويد‌سون (2003) بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آماره‌هاي توصيفي و استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون قدم به قدم و آزمون تي مستقل) انجام شد. نتايج نشان داد همه ابعاد دينداري، رابطه مثبت و معنا‌داري با تاب‌آوري دانش‌آموزان دختر و پسر داشتند. با اين حال تنها ابعاد پيامدي و عاطفي، پيش‌بين‌ معنا‌داري براي تاب‌آوري بودند. بعد عاطفي در دانش‌آموزان پسر و ابعاد عاطفي و پيامدي در دانش‌آموزان دختر، تنها پيش‌بين‌هاي معنا‌دار تاب‌آوري بودند. همچنين ميانگين تاب‌آوري دانش‌آموزان پسر به‌طور معنا‌داري بالاتر از ميانگين دانش‌آموزان دختر بود. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن بود كه دينداري مي‌تواند موجب ارتقا تاب‌آوري در دانش‌آموزان شود. بر اين اساس پيشنهادهايي براي استفاده پژوهشگران و دست‌اندركاران تعليم و تربيت ديني ارايه شد.

This research aimedat examining the relationship between religiosity and resilience among secondary and high school students in Shiraz. For this purpose,540 students (281 girls and 259 boys) were selected via clustered random sampling, from all secondary and high schools of Shiraz city. Glock and Stark’s (1965) religiosity scale and Connor and Davidson’s (2003) resilience scale were administrated to the sample. The data was analyzed using descriptive statistics, Pearson correlation, stepwise regression, and independent samples t-test. Results of the study indicated that all dimensions of religiosity had positive significant relationship with resilience, both in girls and boys. However, only consequential and emotional dimensions of religiosity were significant predictors of resilience. Emotional dimension in boys and emotional and consequential dimensions in girlswere the significant dimensions of religiosity in predicting students’ resilience. In addition, the mean of resilience among boys was significantly higher than the mean for girls. The results revealed that religiosity can promote students’ resilience. Some suggestions were made for future research and decision making in educational system.