بررسي رابطه فرهنگ سازمان يادگيرنده كارشناسان دانشگاه تهران با تمايل به تسهيم دانش آنها

چكيده: پژوهش حاضر به دنبال تعيين رابطه و سهم نسبي ابعاد فرهنگ سازمان يادگيرنده كارشناسان دانشگاه تهران در پيش بيني تمايل به تسهيم دانش آنان بوده است. روش پژوهش از نوع توصيفي – همبستگي، و جامعه آماري شامل كليه كارشناسان دانشگاه تهران در سال 91-1390 به تعداد 1590 نفر بوده است. با استفاده از فرمول نمونه‌گيري لوي و لمشو(1999) 181 نفر از طريق نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌‌ها از دو پرسشنامه فرهنگ سازمان يادگيرنده يانگ و همكاران (2004) و ابزار تمايل به تسهيم دانش هوف و ريدر(2004) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل آماري داده‌ها، روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي چون «r» ضريب همبستگي پيرسون و (R) ضريب رگرسيون گام‌به‌گام به كار رفته است. بر اساس نتايج پژوهش، بين فرهنگ سازمان يادگيرنده و ابعاد آن (يادگيري مستمر، تحقيق و گفت‌وگو، يادگيري تيمي، سيستم جاسازي‌شده، توانمند‌سازي، ارتباط با محيط و رهبري استراتژيك) با تمايل به تسهيم دانش كارشناسان دانشگاه تهران همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين، نتايج رگرسيون گام‌به‌گام حاكي از آن بود كه از ميان ابعاد هفت‌گانه فرهنگ سازمان يادگيرنده (متغيرهاي پيش‌بين)، متغيرهاي پيش‌بين يادگيري مستمر 540/0، تحقيق و گفت‌وگو 210/0 و يادگيري تيمي 154/0 پيش‌بيني‌كننده تمايل به تسهيم دانش كارشناسان دانشگاه تهران بوده‌اند. واژگان كليدي: فرهنگ سازمان يادگيرنده، تسهيم دانش، كارشناسان، دانشگاه تهران

The present study aimed at investigating the relationship between learning organization culture of experts of University of Tehran and their knowledge sharing orientation, and also determining the proportional contribution dimensions of learning organization culture (Continuous learning, Inquiry and dialogue, Team learning, Embedded system, Empowerment, Connection to environment, Strategic leadership) in predicting knowledge sharing orientation. The research method was descriptive-correlative and the statistical population consisted of all 1590 experts of University of Tehran of those 181 individuals were selected randomly, using Levy and Lemeshow (1999) formula. Two questionnaire were used for data gathering in this study; 1) Yong et al.’s (2004) learning organization culture, and 2) Hooff and Ridder’s (2004) knowledge sharing. Research variables were examined in descriptive and inferential levels like Pearson correlation coefficient "r" and stepwise regression coefficient "R". Research findings showed that there is a significant positive relationship between learning organization culture and its dimensions (Continuous learning, Inquiry and dialogue, Team learning, Embedded system, Empowerment, Connection to environment, strategic leadership) with knowledge sharing orientation among experts of University of Tehran. Also, results of stepwise regression indicated that among learning organization culture dimensions (as predictor variables), continuous learning (0.540), inquiry and dialogue (0.210), and team learning (0.154) can predict knowledge sharing orientation among experts of University of Tehran. Keywords: learning organization culture, knowledge sharing, experts of University of Tehran