بررسي ارتباط سطح فعاليت فيزيكي با نمايه توده بدن در دانشجويان خوابگاهي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز

Investigation of the Relationship between Physical Activity Level and Body Mass Index in the Students of Ahvaz University of Medical Sciences

فعاليت فيزيكي منظم نقش به سزايي در سلامت كامل جسماني و رواني افراد يك جامعه ايفا مي‌كند. با وجود اين كه فعاليت فيزيكي سازمان يافته خطرات بيماري‌هاي قلبي، ديابت، فشارخون بالا و سكته مغزي را كاهش مي‌دهد، عدم فعاليت فيزيكي يكي از مشكلات اساسي جوامع امروزي است. مطالعه حاضر با هدف بررسي سطح فعاليت فيزيكي و ارتباط آن با نمايه توده بدن در دانشجويان خوابگاهي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز انجام شد. مطالعه حاضر از نوع توصيفي و مقطعي بود. 134 نفر از دانشجويان ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز به روش نمونه گيري آسان انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه سطح فعاليت فيزيكي بك بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شد. ميانگين فعاليت فيزيكي و نمايه توده بدن دانشجويان در اين مطالعه به ترتيب 19/1?7/7 و 08/3?47/21بود. بيشتر دانشجويان داراي سطح فعاليت فيزيكي در سطح متوسط (1/70%) و از حجم توده بدني طبيعي (9/70%) برخوردار بودند. به علاوه رابطه معني‌داري بين فعاليت فيزيكي و نمايه توده بدن مشاهده نشد(08/0=r و 34/0=P). نتايج اين تحقيق نشان داد كه بيشتر دانشجويان مورد مطالعه در سطح متوسط فعاليت فيزيكي و وضعيت طبيعي نمايه توده بدن قرار دارند. لذا با توجه به نقش اين دانشجويان در سلامت عمومي و با در نظر گرفتن عوارض كم تحركي پيشنهاد مي شود دانشجويان از برنامه هايي منظم و موثر براي بالا بردن سطح فعاليت فيزيكي استفاده نمايند. انجام مطالعات بيشتر در زمينه علل محدوديت فعاليت فيزيكي دانشجويان پيشنهاد مي گردد.

Regular physical activity plays an important role in individuals’ physical and mental health. Organized physical activity also reduces the risk of cardiovascular diseases, diabetes, hypertension, and stroke. Nonetheless, physical inactivity is one of the fundamental problems in modern societies. This study aimed to assess the relationship between physical activity level and Body Mass Index (BMI) in the students of Ahvaz University of Medical Sciences. In this cross–sectional study, 134 students living in dormitories were selected through simple random sampling. The study data were collected using Beak’s physical activity questionnaire. Then, the data were entered into the SPSS statistical software and analyzed using Pearson correlation test. The students’ means of physical activity and BMI were 7.7+1.19 and 21.47+3.08, respectively. Accordingly, most of the students had moderate physical activity (70.1%) and normal BMI (70.9%). The results revealed no significant correlation between physical activity and BMI (r=0.08, P=0.34). The study results indicated that most of the students had moderate level of physical activity and normal BMI. Considering the students’ role in public health and the negative effects of inactivity, they are recommended to follow regular and effective programs to increase their physical activity. Further studies are also suggested to be conducted on the reasons for students’ limited physical activity.