بررسي رابطه سبك هاي مقابله‌اي با استرس شغلي مديران دوره متوسطه شهر تهران

هدف از اين پژوهش تعيين رابطه سبك هاي مقابل‌ه‌اي با استرس شغلي مديران دوره متوسطه شهر تهران است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 180 نفر و با روش نمونه گيري چند‌مرحله اي انتخاب شده است. به منظور جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه سبك‌هاي مقابله‌اي لازاروس و فولكمن (2000) با 66 سوال 5 گزينه‌اي در دو مولفه سبك مساله‌مدار و سبك هيجان‌مدار و پرسشنامه استرس شغلي رايس (1992) با 57 سوال 5 گزينه اي استفاده شد. اين پژوهش از نوع همبستگي و همخواني است كه براي جمع آوري داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون رگرسيون چند متغيري) استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بر مبناي نمره‌هاي سبك هاي مقابل ه‌اي مي‌توان استرس شغلي مديران را پيش بيني كرد. شايان ذكر است كه قدرت پيش بيني سبك مساله‌مدار بيشتر از سبك هيجان‌مدار است. سبك مقابله‌اي مساله‌مدار به مثابه مهم ترين مولفه 035/0 درصد از تغييرات استرس شغلي را تبيين مي كند و سهم بيشتري در تبيين، تغيير و كاهش استرس شغلي مديران دارد.

This study aimed to determine the relationship of coping styles to occupational stress of high schoolʹs principals in Tehran. The sample size selected 180 people according to Cochran formula and using multistage sampling method. Two kinds of questionnaires were used to data collection: Lazarous and Folkman (2000) coping styles questionnaire contain 66 questions in five options and two components of problem-focused as well as emotion-focused style, plus Rice (1992) occupational stress questionnaire contains 57 questions of five options. This study is a correlation study. Descriptive statistics and inferential statistics (regression test) was used to data collection. our results showed that principalsʹ occupational stress can be predicted by scores of coping styles, predictive power of problem-focused style is more than emotion-focused style. Problem-focused style as one of the important component explained 0.035 percent of the occupational stress changes and has greater share to explain, change, and reduce of principalsʹ occupational stress.