روش شيخ محمد عبده در تفسير مسايل اجتماعي و فقهي قرآن

Sheikh Abdoh’s method in interpreting social and juratory issues of Holy Qur’an

شيخ محمد عبده از علماي بنام اواخر قرن سيزدهم و اوايل قرن چهاردهم قمري است. ايشان پس از فراگيري علوم اسلامي به نوگرايي و اصلاح در عالم اسلامي روي آورد كه مورد مخالفت قرار گرفت و تبعيد شد. وي همچنين در تفسير قرآن روش جديدي را برگزيد كه بر پايه نوگرايي و تجديد بود. از اين رو جمعي از علما از جمله محمد رشيدرضا و مصطفي مراغي از آن روش پيروي كردند. شيخ محمد عبده در تفسير قرآن به مسايل اجتماعي و فقهي توجه بسياري داشت. ويژگي علامه عبده در رابطه با چگونگي حل معضلات و مشكلات اجتماعي با رويكرد قرآني، اين بود كه از كنار هيچ آيه اي از آيات قرآن نمي گذشت، مگر اينكه اگر نكته اي را در رابطه با معالجه امراض مختلف اجتماعي در آن مي يافت، استخراج مي كرد. همچنين ايشان در زمينه مسايل مستحدثه فقهي به خصوص معاملات و مناكحات، بر اين باور بود كه بايد باب اجتهاد را گشود، تا بتوان به آنها پاسخ درست و متناسب با مقاصد شريعت داد.

Sheikh Mohammad Abdoh is one famous scholar of late thirteenth and early fourteenth century (AH). He after learning Islamic science, focused on reforming Islamic world but he subjected to opposed and he send to exile. He also in interpreting Qur’an selected a new method that was based on renewal and revision. In this case a group of scholar including Mohammad Rashid Reza and Mostafa Maraqi followed this method. Sheikh Mohammad Abdoh in interpreting Holy Qur’an paid attention to social and juratory issues. Allameh Abdoh’s feature in case of solving difficulties and social problems was in the way that he never passed a verse of Qur’an without noticing deeply to it, unless if there was a point about different social difficulties, then he would elicit that point. Furthermore, he in juratory Mostahdetheh issues especially in transactions and Monakehat believed that we must open the doors of Ejtehad until we could have correct and suitable answer that is harmonize with Shariah’s purposes.