مقايسه روش هاي آزمايشگاهي و كيسه هاي نايلوني در برآورد تجزيه‌پذيري ماده خشك برخي مواد خوراكي

Comparison of In vitro and In situ Techniques for Estimating Dry Matter Degradability in Some Feedstuffs

هدف از اين پژوهش مقايسه برآورد تجزيه‌پذيري ماده خشك برخي مواد خوراكي شامل كنجاله سويا، كنجاله كلزا، دانه جو، دانه ذرت، يونجه خشك و ذرت سيلو شده با استفاده از روش هاي آزمايشگاهي و كيسه هاي نايلوني بود. روش آزمايشگاهي مورد استفاده شامل مرحله هضم شكمبه اي در روش تعيين آزمايشگاهي قابليت هضم ماده خشك بود. تفاوت معني‌داري بين دو روش از نظر برآورد بخش سريع تجزيه در مورد تمام مواد خوراكي به جز كنجاله كلزا (07/0=P) مشاهده شد. دو روش به لحاظ برآورد فراسنجه كند تجزيه در مورد كنجاله سويا (0139/0=P)، دانه جو (0006/0=P)، يونجه خشك (0101/0=P) و ذرت سيلو شده (0070/0=P) تفاوت معني داري با يكديگر داشتند. بين دو روش در برآورد نرخ تجزيه‌پذيري مواد خوراكي مورد آزمايش به جز مواد علوفه اي تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. ولي، همبستگي بالايي بين دو روش از نظر برآورد بخش كند تجزيه (72/0=r)، نرخ تجزيه‌پذيري (89/0=r)، پتانسيل تجزيه‌پذيري (98/0=r) و تجزيه‌پذيري موثر مشاهده شد. نتايج نشان داد كه تفاوت‌هايي بين دو روش از نظر برآورد فراسنجه‌هاي تجزيه‌پذيري وجود دارد، ولي ضرايب همبستگي معني داردر مورد برآورد برخي از فراسنجه‌هاي تجزيه پذيري مي‌تواند نشان از كارايي نسبي روش ابداعي باشد.

The objective of this study was to compare dry matter degradability of some feedstuffs including soybean meal, canola meal, barley grain, corn grain, alfalfa hay and corn silage by in vitro and in situ techniques. The in vitro method includes the ruminal digestion stage of the in vitro dry matter digestibility technique. Significant differences were observed between two methods in the estimation of the immediately soluble fraction for all feedstuffs except for canola meal (P < 0.05). Two methods had significant differences with each other for estimating the potentially degradable fraction of soybean meal, barley grain, alfalfa hay and corn silage (P < 0.05). It was not observed significant differences between two methods for estimating the degradability rate of the feedstuffs except for forage feeds. But, high correlations were observed between two methods in the estimation of the potentially degradable fraction (r=0.72), rate of degradability (r=0.89), potential of degradability (r=0.98) and the effective degradability (P < 0.01). The results showed that there were significant differences between two methods in the estimation of degradability parameters, but the observed high correlation coefficients for some degradability parameters could indicate the relative ability of the innovative method.