ارتباط بين پلي‌مورفيسم ((Ile105Val ژن گلوتاتيون S- ترانسفراز P1 (GSTP1) و خطر ابتلا به ليوميوم رحمي در جمعيت ايراني

Association of Glutathione S-transferase P1 gene polymorphism (Ile105Val) with uterine leiomyoma in Iranian population

زمينه و هدف: ليوميوم‌های رحمی شايع‌ترين تومور خوش‌خيم رحمی در زنان می‌باشد كه تقريبا 40-20 درصد زنان در سن باروری به اين بيماری مبتلا می‌باشند. استروژن نقش مهمی در پاتوژنز ليوميوما ايفا می‌كند. از جمله ژن‌های درگير در بيوسنتز استروژن گلوتاتيون S- ترانسفراز می‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسی ارتباط ميان پلی‌مورفيسم GSTP1 Ile105Val و خطر ابتلا به ليوميوم رحمی در جمعيت ايرانی بود. روش بررسی: اين مطالعه مورد- شاهدی از آبان 1391 تا شهريور 1392 روی 50 زن مبتلا به ليوميوم رحمی و 50 زن سالم در انستيتو پاستور ايران انجام گرفت. مولكول DNA ژنوميك اين افراد از لكوسيت‌های خون محيطی به‌روش استاندارد فنل- كلروفرم استخراج شد. پس از استخراج DNA، پلی‌مورفيسم GSTP1 Ile105Val به‌وسيله تكنيك Amplification Refractory Mutation System Polymerase Chain Reaction (ARMS-PCR) تعيين ژنوتيپ گرديدند. بررسی ارتباط ميان پلی‌مورفيسم ايزولوسين/والين و شانس ابتلا به بيماری به‌كمك نرم‌افزار SPSS ويراست 18 انجام شد. يافته‌ها: آناليز داده‌های به دست آمده در مورد پلی‌مورفيسم GSTP1 Ile105Val نشان داد كه وجود اختلاف معنادار در فراوانی ژنوتيپی در دو گروه مورد و شاهد بود (0001/0P<). بر مبنای نتايج به‌دست آمده حضور آلل والين شانس ابتلا به ميوم رحمی در حاملين اين الل را در مقايسه با افراد غيرحامل به‌طور تقريبی به ميزان سه برابر افزايش می‌داد. 34/3 ((15/6-82/1)CI:، 34/3OR:) برابر بود. نتيجه‌گيری: نتايج حاصل از مطالعه نشان دادكه پلی‌مورفيسم GSTP1 Ile105Val با خطر ابتلا به بيماری ليوميوم رحمی در جمعيت ايران ارتباط دارد. اگرچه انجام مطالعات بيشتر با حجم نمونه بالاتر در ساير جمعيت‌ها و قوميت‌ها به منظور تاييد نتايج حاصل در اين تحقيق ضروری است.

Background: Uterine leiomyoma is one of the most common benign smooth muscle tumors occurring in 20-40% of women worldwide in their reproductive years. Recent studies revealed that estrogen plays an important role in the pathogenesis of this disease. Since glutathione S-transferase (GST) gene family are involved in the biosynthesis of estrogen, the prior probability that variants at this locus are associated with uterine leiomyoma is likely to be above the null. Therefore, this study was carried out to examine whether GSTP1 polymorphism (Ile105Val) is associated with increased risk of uterine leiomyoma in Iranian population. Methods: In this case-control study, 50 women diagnosed with uterine leiomyoma and 50 healthy controls were recruited from subjects referred to the Pasteur Institute of Iran from November 2012 to September 2013. The genomic DNA was extracted from peripheral blood leucocytes using the standard phenol-chloroform method and subsequently the GSTP1 polymorphism was genotyped using amplification refractory mutation system-polymerase chain reaction (ARMS-PCR). Logistic regression analysis was applied to estimate odds ratios and 95% confidence intervals after age adjustment using the SPSS statistical software package, version 18.0. Results: The results showed significant differences between case and control groups in terms of genotype frequency (P<0.0001). In addition, the results indicated that the presence of the valine allele significantly increased risk of uterine leiomyoma about three times more in individuals carrying the mutant allele compared to control group (Odds Ratio: 3.34; 95%CI: 1.82-6.15; P<0.0001). Conclusion: To our knowledge, this is the first study performed in Iranian population assessing the association between GSTP1 Ile105Val polymorphism and risk of uterine leiomyoma. However, further extensive studies with a large number of samples from different populations and ethnicities are required to validate the results obtained in this study.