تاثير برنامه بازتواني قلب بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد

The effect of the Cardiac Rehabilitation Program on the quality of life in patients with myocardial infarction

چكيده زمينه و هدف: بازتواني قلب يكي از اجزا اساسي مراقبت از بيماران قلبي در بيمارستان و جامعه مي‎باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير اجراي برنامه بازتواني قلب بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد انجام پذيرفت. مواد و روش‎ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني با دو گروه مداخله و كنترل صورت گرفت. براي هر گروه 30 بيمار مبتلا به انفاركتوس ميوكارد بستري در بيمارستان مركز قلب ساري به صورت تصادفي انتخاب شد. گروه آزمون تحت برنامه بازتواني منزل به صورت سه بازديد در منزل، در هفته‎هاي 4، 8 و 12 قرار گرفت. گروه كنترل هيچ مداخله‎اي را دريافت نكردند. داده ها از طريق پرسش‎نامه‎هاي مشخصات فردي، ابزار كيفيت زندگي و كنترل رفتارهاي بهداشتي بيمار در منزل جمع‎آوري گرديد، سپس از طريق نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون‎هاي كاي دو، آناليز واريانس و من ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: دو گروه از نظر مشخصات فردي همگن بودند. كيفيت زندگي بيماران گروه آزمون، قبل و بعد از مداخله، در ابعاد جسمي و روحي رواني و در كل افزايش داشت (001/0p < )، هم‎چنين مقايسه كيفيت زندگي دو گروه آزمون و كنترل، از نظر آماري تفاوت معني‎داري را نشان داد (001/0p < ). نتيجه گيري: اجراي برنامه بازتواني قلب در منزل مي‎تواند سبب بهبودي در نتايج كيفيت زندگي اين بيماران شود لذا مي‎توان استفاده از روش ياد شده را در اين بيماران توصيه كرد. واژگان كليدي: بازتواني قلب، انفاركتوس ميوكارد، كيفيت زندگي

Abstract Background: Cardiac rehabilitation is one of the essential components of caring in cardiac patients both in hospital and community. Therefore, this study was carried out to determine the effects of cardiac rehabilitation program on the quality of life in patients with myocardial infarction. Materials and Methods:This clinical trial was conducted on two groups (experimental and control). Thirty patients with myocardial infarction at Heart Center Hospital of Sari were randomly assigned to each group. The experimental group participated in the Home-based Cardiac Rehabilitation Program (3 visits at home in weeks 4, 8, and 12); however, the control group did not receive any intervention. Data were collected via demographic data and SF-36 quality of life questionnaires and patients’ home-based health behaviors checklist. Data analysis was done by Chi Square, ANOVA and Mann-Whitney tests using SPSS software version 16. Results: The two groups were homogenous in terms of demographic characteristics. The patients’ quality of life increased in the experimental group in physical and mental dimensions and in total before and after the intervention (P < 0.001). In addition, the comparison of the quality of life showed a significant difference between experimental and control groups (P < 0.001). Conclusion: Cardiac Rehabilitation Program at home can improve the quality of life in these patients; therefore, its implementation is recommended. Keywords: Cardiac Rehabilitation Program, Myocardial infarction, Quality of life