تاثير رزمارينيك اسيد بر مهار گسترش مزانژال در رت هاي ديابتي: نفركتومي يك طرفه

Effect of rosmarinic acid on inhibition of mesangial expansion in uninephrectomized diabetic rats

چكيده زمينه و هدف: نفروپاتي ديابتي يكي از شايع‎ترين علل رسيدن به مرحله نهايي بيماري كليوي است. هدف اين پژوهش بررسي نقش آنتي اكسيداني، آنتي ديابتي و ضد التهابي رزمارينيك اسيد در مهار نفروپاتي ديابتي مي‎باشد. مواد و روش‎ها: در اين مطالعه تجربي ،40 راس رت نر مورد جراحي نفركتومي چپ قرار گرفتند.رت‎ها به طور تصادفي به چهار گروه (هر گروه 10 رت) تقسيم شدند. گروه يك كنترل، گروه دوم ديابتي بدون درمان، گروه هاي سوم و چهارم گروه‎هاي درماني با رزمارينيك اسيد به ترتيب با دوز درماني 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم انتخاب شدند. در گروه‎هاي دوم، سوم و چهارم با تزريق زير جلدي آلوكسان ديابت القا گرديد. بعد از 8 هفته درمان، مالون دي آلدهيد سرمي اندازه‎گيري شد. برش‎هاي پارافيني از كليه تهيه و به روش پاس رنگ آميزي گرديد. حجم گلومرول، حجم مزانژال داخل گلومرولي و حجم مويرگ گلومرولي با روش‎هاي استريولوژيك برآورد گرديد. اطلاعات به كمك نرم افزار SPSS نسخه 13 و تست ناپارمتري من ويتني تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: سطح سرمي مالون دي آلدهيد در گروه هاي تحت درمان با رزمارينيك اسيد به طور معني‎داري در سطح گروه كنترل حفظ شده بود. هيپرتروفي گلومرولي، گسترش مزانژال و كاهش مويرگ هاي گلومرولي در گروه هاي درماني با رزمارينيك اسيد به طور معني‎داري در مقايسه با گروه ديابتي بدون درمان بهبود يافته بود، ولي با سطح اين متغيرها در گروه كنترل تفاوت معني‎داري داشت. نتيجه گيري: رزمارينيك اسيد مي‌تواند هيپرتروفي گلومرولي، گسترش مزانژال و كاهش حجم مويرگ گلومرولي را در رت هاي ديابتي بهبود بخشد. واژگان كليدي: اسكلرز گلومرولي، رزمارينيك اسيد، مالون دي آلدهيد، نفروپاتي ديابتي

Abstract Background: Diabetic nephropathy is one of the most common causes of end stage renal diseases. The aim of this study was to evaluate the antioxidant, anti-diabetic, and anti-inflammatory roles of rosmarinic acid in inhibition of diabetic nephropathy. Materials and Methods: In this experimental study, 40 male rats were uninephrectomized from the left flank. The rats were randomly divided into four groups of ten: Group1 (control), group 2 (control) including untreated diabetic rats, and groups 3 and 4 (treatment groups) that received rosmarinic acid 100 and 200 mg/kg, respectively. Diabetes was induced in groups 2, 3, and 4 by subcutaneous injection of alloxan. After 8 weeks, serum malondialdehyde was measured. Kidney paraffin sections were prepared and stained by periodic acid Schiff method. Glomerular, intraglomerular mesangial, and glomerular capillary volumes were estimated by stereological methods. Data were analyzed by SPSS 13 software and Man-Whitney nonparametric test. Results: The level of serum malondialdehyde in treatment groups was maintained at the level of control group. Glomerular hypertrophy, mesangial expansion, and reduction of glomerular capillary volume in groups treated by rosmarinic acid were significantly inhibited compared with the untreated diabetic group, but the levels of these variables were significantly different from that of the control group. Conclusion: Rosmarinic acid significantly ameliorates glomerular hypertrophy, mesangial expansion, and glomerullar capillary volume in diabetic rats. Keywords: Diabetic nephropathy, Glomerulosclerosis, Malondialdehyde, Rosmarinic acid