اثربخشي آموزش تحمل بلاتكليفي به شيوهي شناختي رفتاري بر اختلال اضطراب فراگير

Efficacy of uncertainty tolerance training based on cognitive behavioral therapy on generalized anxiety disorder

هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي آموزش تحمل بلاتكليفي به شيوه شناختي رفتاري داگاس (2007) بر نگراني و عدم تحمل بلاتكليفي افراد دچار اختلال اضطراب فراگير بود. روش: روش پژوهش نيمه‌ آزمايشي با پيشآزمون، پسآزمون و گروه گواه و جامعه آماري مراجعان دچار اختلال اضطراب فراگير به كلينيك اخوان تهران در سال 1392 به تعداد 48 بيمار بود. 18 نفر كه بهطورخالص اين اختلال را داشتند با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس هدفمند و مصاحبه ساختاريافته باليني فرست، اسپيتزر، گيبون و ويليامز (1996) انتخاب شدند و بهطور تصادفي در دو گروه برابر آزمايش و گواه قرار گرفتند و در مرحله پيش از درمان، پايان درمان و مرحلهي پيگيري دو ماهه به پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا مير، ميلر، متزگر و بوركووك (1990) و مقياس عدم تحمل بلاتكليفي فريستون، ريوما، ليتارت، داگاس و لاداسر (1994) پاسخ دادند. برنامه آموزش تحمل بلاتكليفي در مورد گروه آزمايش بهمدت 9 جلسه هفتگي،90 دقيقهاي بهكار گرفته شد. يافتهها: نتايج نشان داد كه ميانگين مولفههاي نگراني و عدم تحمل بلاتكليفي در گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه در پسآزمون و پيگيري بهطور معنيداري كاهش پيدا كرده است. نتيجهگيري: آموزش تحمل بلاتكليفي به شيوه درمان شناختي رفتاري داگاس شيوهي موثر و كارا براي درمان افرد دچار اختلال اضطراب فراگير است.

Abstract Aim: This study was carried out in order to examine the efficacy of tolerance of uncertainty training based on cognitive-behavioral therapy (Dugas, 2007) on worry and intolerance of uncertainty in the treatment of individuals with generalized anxiety disorder. Methods: This study was quasi- experimental with pre-test and post-test analysis and control group and the statistical population included 48 patients with generalized anxiety disorder referred to Akhavan Private Clinic in Tehran in 2013. Eghiteen patients who suffered from GAD only, were selected according to availability and were selected none randomly using structured clinical interview (Spitzer, Gibbon & Williams, 1996). Once selected, patients were randomly placed into an experimental and a control group and completed the Penn state worry questionnaire (Meyer, Miller, Metzger & Borkovec, 1990), as well as the intolerance of uncertainty scale (Freeston, Rheauma, Litarte, Dugas & Ladouceur, 1994) in pre-test, post-test and follow up. The training program was carried out with the experimental group for nine weekly sessions of ninety- minute duration each. Result: Results of this research showed that the means of worry and intolerance of uncertainty in the experimental group, in post-test and follow-up period were reduced significantly in comparison with the control group. Conclusion: Tolerance of uncertainty training based on cognitive behavioral therapy has appropriate efficacy in the treatment of individuals with generalized anxiety disorder.