برآورد الگو و پيش بيني انتشار تلفن همراه در ايران

Estimating the Diffusion Model of Mobile Phones and Forecasting Its Trend in Iran Using Logistic and Gompertz Models

تلفن همراه در سال 1373- 1374 برای اولین بار به ایران وارد شده، امروزه یكی از اصلی ترین ابزار ارتباطات در كشور به شمار می روند. هدف اصلی این مقاله تخمین و ارزیابی روند آینده و تحلیل الگو و نرخ پذیرفتن تلفن همراه در ایران است. در این مقاله از مدل پیشرفت منحنی S شكل برای نشان دادن منحنی انتشار تلفن همراه در ایران استفاده شده است. برای نشان دادن منحنی انتشار تلفن همراه از دو مدل لاجیستیك و گمپرتز استفاده شده و به مقایسۀ این دو مدل پرداخته است، سپس مدل بهینه استخراج می شود. نتایج نشان می دهد ضریب نفوذ تلفن همراه در ایران از 93/47 درصد در سال 1388-1389 به 71/80 درصد در سال 1392- 1393 و 48/117 درصد در سال 1400- 1401 افزایش خواهد یافت.

Mobile phones were introduced in 1992-1993 for the first time in Iran. It becomes the dominant means of accessing communications. At the end of 2007-2008, the number of mobile subscribers in Iran was about 35 millions while there were 25 million subscribers for fixed line in the same year. Since the introduction of mobiles in the country, the increase in the number of mobile phones was remarkable in comparison with fixed line. The main goal of this paper is to assess future trends and analyze the pattern and rate of adoption of mobile phones in Iran. In this paper, it is assumed that the increase in mobile-density over time in Iran follows S-shaped curve. Based on this finding, the S-shaped models are used to model and forecast the development of mobile-density in Iran. This paper uses Logistic and Gompertz models in order to model mobile diffusion in Iran and then compares these two models and finally chooses the best one. The results show that mobile-density in Iran will increase from 48.93 percent in 2009-2010 to 80.71 and 117.48 percent in 2013-2014 and 2021-2022, respectively.