نفي «رانتيريسم» در نهج البلاغه

The Rejection of Rentierism in Nahj-ol-balagha

رانت و رانت خواري را هر عقل سليمي نكوهش مي كند جامعه اي كه درآن رانت خواري رواج يافته باشد نتايج نا مطلوب اخلاقي، سياسي و اجتماعي و در نهايت عقب ماندگي همه جانبه را درپي دارد. واژه «رانت» واژه ي جديدي است، اما محتوا و مفهوم آن به هيچ وجه تازه نيست و به مفهوم دستيابي به درآمد بدون كار و تلاش و سو استفاده شخصي از موقعيت هايي است كه به عموم جامعه مربوط است. اين مقاله با توجه به غني بودن دين اسلام قصد دارد نشان دهد چيزي كه به عنوان يك آسيب سياسي، اجتماعي و اقتصادي در چهارچوب نظريه «رانتيريسم» غربي عنوان شده است صدها سال قبل، امام اول شيعيان با دقت تمام به نفي آن پرداخته و مضرات آن را ياد آور شده است.

Rent and rentierism are condemned by any sane mind, and if rentierism becomes prevalent in a society, it will lead to undesirable moral, political, and social consequences, finally resulting in all-round retardation. The term rent is new, but its content is not new at all, referring to unearned revenue and the exploitation of positions that belong to the public. In light of the richness of Islam, this article attempts to show how the first Imam of Shia Islam has meticulously discarded rentierism and expounded its harms, hundreds of years before it was presented as a political, social and economic damage in the framework of the western theory of rentierism.