اثربخشي درمان مبتني بر دلبستگي بر عملكرد خانواده مادران داراي سبك دلبستگي ناايمن

The Efficacy of Attachment-Based Treatment on Family Function of Mothers with Insecure Attachment Style

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر تغيير دلبستگي برعملكرد خانواده‌ي مادران داراي سبك دلبستگي ناايمن انجام شد. اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه آزمايشي بود كه در آن از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه آزمايش و كنترل استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 24 نفر (12 نفر در هر گروه) از مادران دانش‌آموزان پسر پايه‌هاي سوم و چهارم دوره‌ ابتدايي شهر نجف آباد بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل گماشته شدند. ابزار جمع آوري داده ها شامل دو مقياس سنجش عملكرد خانواده (FAD) و پرسشنامه سبك‌هاي دلبستگي (RAAS) بود. برنامه مداخله اي شامل 10 جلسه هفتگي دو ساعته درمان مبتني بر دلبستگي بود كه به شركت كنندگان گروه آزمايش ارايه شد. شركت كنندگان گروه كنترل هيچگونه آموزشي دريافت نكردند. شركت كنندگان هر دو گروه قبل و بعد از اجراي برنامه مداخله اي و همچنين بعد از يك ماه از انجام مطالعه (مرحله پيگيري) مقياس سنجش عملكرد خانواده را تكميل كردند. در نهايت، داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون تحليل كواريانس چند راهه تحليل شدند. نتايج نشان داد پس از انجام مداخله آموزشي، بين نمرات كلي و زيرمقياس هاي عملكرد خانواده در گروه آزمايش و كنترل پس از درمان و همچنين پس از گذشت يك ماه از درمان (مرحله پيگيري)، تفاوت معناداري وجود داشت. به عبارتي ديگر، عملكرد خانواده در شركت كنندگان گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در مرحله پس آزمون افزايش پيدا كرده بود و اين افزايش تا يك ماه بعد نيز حفظ شده بود. با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گيري كرد كه درمان مبتني بر دلبستگي بر بهبود عملكرد خانواده زنان داراي سبك دلبستگي ناايمن موثر است.

The aim of the present study was to determine the efficacy of attachment-based treatment on family function of mothers with insecure attachment style. This research was a semi-experimental study with pretest-posttest design and included control and study groups. By purposeful sampling method, 24 mothers of boy students in grades 3 and 4 in elementary schools of Najafabad city were selected and randomly assigned to control and study group (12 subjects in each group). Family Assessment Devise (FAD) and Revised Adult Attachment Scale (RAAS) were used for data collection. In the study group, participants received attachment-based treatment 10 weekly two-hour sessions, while the control group received no treatment. FAD was completed by all the participants before and after the treatment program and one month after the study (at follow-up stage). Data were analyzed by multiple analysis of covariance (MANCOVA). The findings of MANCOVA analysis showed a significant difference between scores (total score and scores of each subtest) of study and control groups after the study and at follow-up stage. In the other words, compared to the family function of control group at the posttest stage, family function of the study group was improved and this improvement was sustained 1 month after the study. Based on the results, we can conclude that attachmentbased treatment is influential in improving family function of females with insecure attachment style.