بررسي و نقد اهداف تعليم و تربيت در حكمت سينايي

An Assessment and Evaluation of the Objectives of Education in Avicenna’s Philosophy

هدف اين مقاله استخراج اهداف غايي و واسطي تعليم و تربيت از آراي فلسفي ابن سينا و نقد و بررسي آن به منظور كشف نقاط قوت و ضعف و نيز ميزان كارامدي آن براي تعليم و تربيت در عصر حاضر است. براي دستيابي به اين هدف از روش تحليلي، تفسيري و استنتاجي استفاده شده است. هدف غايي تعليم و تربيت بر اساس حكمت سينايي، سعادت و اهداف واسطي آن 1 ـ پرورش فضيلت نظري (رشد و شكوفايي عقل نظري) 2 ـ پرورش فضايل اخلاقي كه شامل فضيلت حكمت عملي هم مي‌شود. 3 ـ پرورش فضيلت حرفه‌اي است. اما تاكيد ابن سينا بر فضيلت نظري و فضايل اخلاقي بيش از فضيلت حرفه‌اي است. اين اهداف به اين دليل كه شامل پرورش فضيلت ايمان، فضيلت جسماني و فضيلت اجتماعي و مدني نيست، مورد نقد است.

This research is intended to investigate the final and intermediate objectives of Avicenna’s philosophical ideas, and to evaluate them in order to find out their effectiveness, advantages and disadvantages for modern education. To achieve this, the researcher followed an analytic, hermeneutic and inferential method. According to Avicenna, the ultimate goal of education is felicity. Its intermediate goals include: 1. flourishing theoretical virtue (promotion of theoretical rationality); 2. flourishing moral virtue including practical rationality; and 3. promotion of professional virtue. However, Avicenna emphasizes more on theoretical and moral virtues than professional ones. These virtues are criticized in that they do not include flourishing virtues of faith, bodily promotions, social virtues and civil virtues.