رهبري و بررسي سبك‌هاي آن بر اساس قاعده فقهي «لا‌ضرر»

eadership and Management Styles according to the Fiqhi Rule of La Ḍirar (No Harm)

امديريت ازجمله پيچيده‌ترين و پربحث‌ترين موضوعاتي است كه در هزاره سوم، مطمح نظر محققان قرار گرفته و آنها را به بررسي ابعاد آن واداشته است. يكي از ابعاد مهم مديريت «رهبري» مدير و سبك رهبري اوست. هر مدير با توجه به شرايط محيط درون و بيرون سازمان، داراي يك يا چند سبك رهبري است. مديران ايراني نيز از اين قاعده مستثنا نيستند. اما به علل متعددي ازجمله علل فرهنگي، سبك‌هايي كه در جهان غرب متولد شده‌اند، پيش از ورود به سازمان‌هاي ايراني، بايد از حيث تطابق با مسايل اعتقادي و فرهنگي سازمان‌هاي ذي‌ربط بررسي شوند. ازجمله سنجه‌هاي قدرتمند براي بررسي تطابق سبك‌هاي رهبري با مباحث اعتقادي، قاعده فقهي «لاضرر» است؛ قاعده‌اي كه با وجود دقت‌هاي بسيار در مباني و بنيادها و وجود آثار مبسوط آن، از نظر كاربردي و ميزان كارآمدي، در انزواي نسبي قرار دارد. اين تحقيق درصدد پرداختن به اين جنبه از قاعده مزبور است و با روش «توصيفي» و «تحليلي»، ميزان سازگاري سبك‌هاي موجود رهبري را با قاعده فقهي «لاضرر» بررسي مي‌كند.

Management has been among the most complicated and challengeable discussions in the third millennium many researchers have contributed to this issue and explored its dimensions. The manager and his management style is one of the major aspects of management. Regarding the internal and external environment of the organization, every manager has one or more management styles. Iranian managers are no exception to this rule. But for various reasons including cultural considerations, the methods of western origin should be studied to find whether or not they agree with the ideological and cultural issues of the relevant organization. One of the effective means of evaluating the compatibility of management methods with the ideological discussions is a Fiqhi rule termed La ?irar (no harm). Despite the high accuracy of the fundamentals of this rule and its overall effects in terms of application and degree of efficacy, it seems to have received not attention. This research is concerned with this rule and it uses an analytical descriptive method to examine the degree of the compatibility of current management styles with the fiqhi rule of la ?irar.