درنگي بر رويكرد شوراي واتيكاني دوم در مواجهه با اسلام

A Review of the Second Vatican Councilʹʹs approach in face of Islam

بررسي شوراهاي جهاني كليساي كاتوليك اين ادعا را اثبات مي كند كه رويكرد اين كليسا نسبت به اديان غيرمسيحي، به ويژه اسلام، در طول تاريخ يكسان نبوده است. نگاه اين كليسا به اديان ديگر در شوراهاي جهاني هزاره اول، عدم پذيرش با ادبيات سكوت بوده است. در شوراهاي جهاني قرون وسطا، ادبيات آن تبديل به تهاجم شده و اسلام و ساير اديان را آشكارا محكوم به تكفير مي كرد. اما امروزه كليساي كاتوليك در رويكرد جديد و به سبب عوامل متعدد سياسي، اجتماعي، فرهنگي و علمي، نسبت به رويكرد ضداسلامي خود تغيير موضع داده و شوراي واتيكاني دوم، محملي براي تجديدنظر در عملكرد كليسا شده است. اين مقاله، با روش توصيفي ـ تحليلي تلاش دارد، تغيير رويكرد كليسا را در ادوار تاريخي شوراهاي جهاني، به ويژه شوراي واتيكاني دوم بررسي كرده و نشان دهد كه چگونه كليسا در شوراي واتيكاني دوم، عقبه اعتقادي و اجتماعي خود را نسبت به اسلام و ساير اديان بازسازي كرده است.

Investigating the universal Catholic Churchʹs council proves this claim that throughout the history approach of this church to none Christian religions especially Islam has not been flexible. The view of this church to the other religions in refusal of the universal Councils of the first millennium was the silence literature. As in universal councils of the Middle Ages, their literature turned to invasion and obviously Islam and other religions were anathema to them. But nowadays in their new approach and because of multiple political, social, cultural and scientific factors of the church they have changed position on their anti Islamic approach and the second Vaticanʹs Council has become an assembly for reconsideration of the churchʹs functions. Using a descriptive-analysis method this paper seeks to investigate the change of churchʹs approach in the historical periods of universal councils, specially the second Vaticanʹs Council and shows that how the church in the second Vatican has reformed its doctrinal and social basis about Islam and the other religions.