رابطه متغيرهاي دانشگاهي و نگرش دانشجويان به دين

Relation of University Variables and Students Attitude towards the Religion

هدف اين مقاله سنجش رابطه ميان تعدادي از متغيرهاي دانشگاهي و نگرش دانشجويان به دين است. اين پژوهش تلاش كرده تا به اين پرسش پاسخ گويد كه آيا رابطه معناداري ميان پاره‌اي از متغيرهاي زمينه‌اي دانشگاهي و نگرش دانشجويان به دين وجود دارد؟ تعاريف متعددي براي نگرش هست اما در اغلب آن‌ها نگرش داراي اجزاي شناخت، عاطفه و رفتار معرفي شده است. بر همين اساس نگرش به دين در سه بعد شناختي، عاطفي و رفتاري سنجيده شده است. از ميان متغيرهاي زمينه‏اي دانشگاهي نيز به نوع دانشگاه، نوع سكونت دانشجويان، رشته تحصيلي و تعداد ترم‌هاي حضور در دانشگاه توجه شده است. اين پژوهش به شيوه پيمايشي با جامعه آماري 2555 نفره از دانشجويان سراسر كشور انجام گرفته است. يافته‌ها نشان مي‌دهد ميان نوع دانشگاه و نوع سكونت در زمان تحصيل و همه ابعاد نگرش به دين رابطه معنادار وجود دارد. در مقابل، رابطه معناداري ميان نگرش به دين و رشته تحصيلي وجود ندارد. اما ميان بعد رفتاري نگرش به دين و رشته تحصيلي رابطه وجود دارد. نمره بعد رفتاري نگرش به دين در ميان دانشجويان علوم انساني بالاتر از ساير رشته‏هاست. بدين ترتيب، نتايج تصور رايج در فضاي سياسي كشور را رد مي‏كند مبني بر اينكه دانشجويان رشته‏هاي علوم انساني نسبت به ساير رشته‏ها نگرش نامطلوب‏تري به دين دارند و تحصيل در علوم انساني به سكولار شدن دانشجويان مي‏انجامد. يافته‌ها همچنين نشان مي‌دهد كه هرچند ميان ترم‌هاي حضور در دانشگاه و نگرش به دين رابطه وجود دارد، اين رابطه عموماً بسيار ضعيف است. از اين‌رو، نمي‏توان دانشگاه در ايران را نهادي در مسير كاهش نگرش دانشجويان به دين تفسير كرد.

The goal of this article is the measure of relation between some university variables and attitude towards the religion. It has tried to answer this question whether there is a significant relation between several university contextual variables and attitude towards the religion. There are plenty of definition for attitude whereas in most of them attitude is presented with having the components of cognition, sympathy and behavior. By this basis, it is measured by three dimensions of cognitive, sympathetic and behavioral. Among the university contextual variables is also considered to “type of university”, “type of students’ residence”, “field of study” and “the number of semester attendance in university’. With statistical community of 2555, research is done with survey method. The findings have indicated there is a significant relation among all dimensions of attitude towards the religion, type of university and type of residence in study period. In contrast, there is no significant relation between field of study and attitude towards the religion. The behavioral dimension score of attitude towards the religion among the humanities students is higher than others. Thus, the results of this research refuse the dominance current notion in political sphere of Iran country that studying in humanities points students in the direction of secularization. Findings also indicate although there is the relation between the attitude toward the religion and the number of semester attendance, this relation generally is so weak, hence, it could not be interpreted university in Iran as an institute in direction of reducing the student attitude towards the religion.