تجزيه و تحليل داده‌هاي اپيدميولوژي بيماري‌هاي ناشي از مواد غذايي در ايران

Analysis of epidemiological data of foodborne outbreak reported in Iran

زمينه و هدف: بيماری‌های منتقله از غذا و مقاومت به عوامل ضد ميكروبی دو معضل جهانی بوده كه روز به روز در حال گسترش در دنيا می‌باشد. هدف از اين پژوهش، تجزيه و تحليل داده‌های شيوع بيماری ناشی از مواد غذايی در سطح كشور بوده است. روش بررسی: در اين مطالعه توصيفی طی يك‌سال از فروردين تا اسفند 1391 در آزمايشگاه ميكروبيولوژی دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكی تهران، 301 نمونه سواپ مدفوع از 73 طغيان غذايی كشوری از استان‌های مختلف جمع‌آوری و پس از شناسايی علل ميكروبی طغيان، با استفاده از روش كربی بائر الگوی مقاومت آنتی‌بيوتيكی باكتری‌های بيماری‌زا مشخص گرديد. يافته‌ها: از 73 طغيان بررسی شده از نواحی مختلف ايران، بيشترين آمار طغيان بيماری‌های منتقله از غذا از استان همدان با 26 طغيان (6/35%) و 103 نمونه (2/34%) به‌دست آمد. از 73 طغيان 40 مورد (79/54%) ناشی از غذا، شش مورد (22/8%) ناشی از آب و 27 مورد (98/36%) نامشخص بود (0001/0P<). از 73 طغيان، 57 مورد (08/78%) در شهر و 16 طغيان (92/21%) در روستا اتفاق افتاده است (0001/0P<). از ميان ارگانيسم‌های پاتوژن گرم منفی جدا شده شيگلاها (9/6%) و از گرم مثبت‌ها استافيلوكوكوس اورئوس (8/12%) بيشترين شيوع را داشتند. گروه سنی غالب زير پنج سال (4/16%) بود و بيشتر بيماران مرد بودند (186 (8/61%)). بيشترين علايم بالينی مربوط به درد شكمی (82%)، استفراغ و تهوع (4/68%)، اسهال خونی (3/23%) و اسهال غير‌خونی (7/76%) بود. همگی ارگانيسم‌های گرم منفی به‌دست آمده به آنتی‌بيوتيك سيپروفلوكساسين حساس و به كليندامايسين مقاوم بودند. گرم مثبت‌ها همگی به آنتی‌بيوتيك سفالكسين حساس و به پنی‌سيلين مقاوم بودند. نتيجه‌گيری: آگاهی از نوع باكتری ايجادكننده بيماری‌های منتقله از غذا و الگوی مقاومت دارويی آن در كاهش شيوع طغيان‌ها حايز اهميت است.

Background: Diarrhea is the most common bacterial infections, and the main cause of death in the children. Worldwide, food and waterborne diseases are estimated to cause more than two million deaths per year. Foodborne diseases and resistance to antimicrobial agents are two problems worldwide and are increasing. However, standard surveillance systems do not routinely collect information on controls. The aim of this study was to analysis epidemiological data of foodborne outbreaks at the country level. Methods: This is a descriptive study, in total 305 fecal swab samples from 73 outbreaks during one year from April 2012 to March 2013 in different provinces of Iran, were collected and transferred to the microbiology laboratory of Public Health School of Tehran University of Medical Sciences to identify the cause’s diarrhea. The patterns of antibiotic-resistance were determined by using Kirby Bauer method. Results: In total 73 food borne outbreaks that were studied, the largest number 26 (35.6%) were found in Hamadan province with 103 samples (34.2%). Out of 73 outbreaks 40 (54.79%) of were related to foods, 6 (8.22%) to water, and 27 (36.98%) were unspecified (P< 0.0001). Fifty seven outbreaks (78.08%) in the city and 16 outbreaks (21.92%) occurred in rural areas (P< 0.0001). The most dominated Gram-negative isolated organisms were Shigella (6.9%) and Gram-positive bacteria Staphylococcus aureus (12.8%). The dominated age group was under five years (16.4%), and dominant gender group was men 186 (61.8%) (P< 0.0001). In total 69 (22.9%) were hospitalized and 11 deaths were reported. Most clinical symptoms of abdominal cramping (82%), nausea and vomiting (68.4%), bloody diarrhea (23.3%), and non-bloody diarrhea (76.7%). All the isolated gram-negative were sensitive to ciprofloxacin and resistant to clindamycin. The gram-positive were sensitive to cephalexin and resistant to penicillin. Conclusion: The knowledge of bacterial agent of foodborne diseases and determination of antimicrobial resistance pattern are helpful to reduce the rate of foodborne outbreaks, the cost of treatment. The prevention control of outbreaks is also very important.