بررسي رابطه بلندمدت ميان نرخ ارز و صادرات غيرنفتي در ايران

A Survey on Long-Term Relationship Between Exchange Rate and Non-Oil Exports in Iran

در اين مقاله دو تابع جداگانه براي تقاضا و عرضه صادرات غيرنفتي ايران در سال‌هاي 2009-1976 با استفاده از روش هم‌جمعي برآورد شده است. براساس نتايج اين مطالعه رابطه بلندمدت ميان توليد ناخالص داخلي، نرخ ارز موثر واقعي و صادرات غيرنفتي وجود دارد. نتايج ناشي از برآورد مدل تقاضاي صادرات غيرنفتي كشور كه شامل متغير‌هاي توليد ناخالص داخلي شركاي تجاري ايران، نرخ ارز موثر واقعي و صادرات غيرنفتي ايران مي‌شود نشان مي‌دهد كه كشش تقاضاي صادرات غيرنفتي نسبت به نرخ ارز برابر با 303/0 و كشش درآمدي در اين تابع برابر با 409/2 است. اين نتايج حاكي از آن است كه نرخ ارز موثر واقعي اثر قابل توجهي بر مقدار صادرات غيرنفتي كشور ندارد. از طرف ديگر ضرايب برآورد شده براي نرخ ارز موثر واقعي و توليد ناخالص داخلي در تابع عرضه صادرات غيرنفتي كشور به‌ترتيب برابر 055/0 و 031/1 است.

Two different functions for Non-oil export demand and supply is estimated in this article by using co integration technique during the period 1976-2009. Results show that there is a long-term relationship between gross domestic production, Real effective exchange rate, and Non-oil export in both supply and demand sides of Iranian economy. The results of estimating export demand function that include GDP of Iran trade partners, real effective exchange rate, and dummy variable for Iran-Iraq war verify that demand elasticity for real effective exchange rate is 0.303 and income elasticity becomes 2.049. These results reveal that real effective exchange rate have not significant role in Non-oil demand function. On the other hand, estimated real effective exchange rate and GDP coefficients in export supply function of I.R.of Iran are 0.055 and 1.031, respectively.