كيفيت زندگي بيماران مبتلا به HIV/AIDS مراجعه كننده به مركز مشاوره بيماريهاي رفتاري بيمارستان امام خميني (ره) تهران

The Relationship between Quality of Life and Social Capital amongst people living with HIV/AIDS attending the Imam Khomeini Hospital Consultation Center for clients with risky behaviors in Tehran– 2011

زمينه و هدف: كيفيت زندگی بيماران مبتلا به HIV/AIDS تحت تاثير بيماری و تجربه آنان از طرد، انگ و تبعيض می‌باشد كه می‌تواند منجر به مشكلات جسمانی، روانی و اجتماعی گردد. لذا بررسی كيفيت زندگی آنها كمك شايانی در ارايه خدمات سلامت و خدمات اجتماعی به اين بيماران می‌نمايد. هدف اين مطالعه، تعيين كيفيت زندگی بيماران HIV/AIDS مراجعه كننده به يك مركز اصلی مراقبت از اين بيماران در ايران می باشد. روش كار: در اين مطالعه مقطعی 300 زن و مرد مبتلا به HIV/AIDS مراجعه كننده به مركز مشاوره بيماری های رفتاری بيمارستان امام خمينی تهران، از طريق نمونه گيری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه‌گيری كيفت زندگی، پرسشنامه كيفيت زندگی سازمان جهانی بهداشت ويژه HIV مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمونهای T-test ، One-Way ANOVA و Multiple regression استفاده شد. نتايج: ميانگين سن شركت كنندگان 5/7 ± 3/34سال بود. بيشتر شركت كنندگان مرد (55%)، و بدون علامت بالينی (7/51%) بودند. در بين دامنه های كيفيت زندگی، بيشترين ميانگين امتيازات مربوط به دامنه سطح استقلال (1/3±13/4)، و كمترين ميانگين مربوط به دامنه های محيط (8/2 ± 5/12) و روانی (1/3± 5/12) بود. جوانتر ها، زنان و شاغلان در برخی حيطه ها كيفيت زندگی بهتری داشتند (05/0 > p). نتيجه گيری: نتايج نشان داد كيفيت زندگی مبتلايان به HIV/AIDS در دامنه های روانی و محيط، بيش از ساير دامنه ها تحت تاثير اين بيماری قرار دارند. لذا مداخلات دقيق‌تری برای بهبود كيفيت زندگی به ويژه در اين دو حيطه برای اين بيماران پيشنهاد می شود.

Background and Aim: Quality of life amongst people living with HIV/AIDS is affected by their experiences such as social isolation, stigmatization and discrimination. Physical, mental and social problems are common throughout their lives. Therefore, studying the quality of life of HIV-infected individuals are shortcomings in various cultural contexts. The purpose of this study was to assess the quality of life of people living with HIV/AIDS in Iran. Materials and Methods: A cross-sectional study design was used. We used convenience sampling to recruit 300 HIV-infected adults attending the Imam Khomeini Hospital consultation center for clients with risky behaviors in Tehran. To collect the data we employed the World Health Organization Quality of life for HIV Brief version (WHOQOL-HIV BREF). T-test, one-way ANOVA, Pearson’s coefficient and multiple regression were used for analysis. Results: The mean ±SD age of the respondents was 34.3±7.5 years. The majority of them were males (55%) and asymptomatic (51.7%). Among the domains of quality of life, Level of independence had the highest score (13.4±3.1), and environment (12.5±2.8) and psychological (12.5±3.1) domains had the lowest. Youngerʹs, women and employed subjects reported better quality of life for different domains of quality of life (p<0.05). Conclusion: Psychological and environment domains in quality of life were found to be adversely affected by HIV. Accurate and culturally sensitive interventions are suggested to address the patientsʹ psychological and environmental needs.