حساسيت ELISA در تشخيص اتوآنتيباديهاي دسموگلين 1 و 3 در بزاق و سرم بيماران مبتلا به پمفيگوسولگاريس

ELISA sensitivity in detection of autoantibodies desmoglein 1 and 3 in saliva and serum of patient with pemphigus vulgaris

زمينه و هدف: پمفيگوسولگاريس بهعنوان شايعترين شكل بيماری خودايمنی پمفيگوس بهشمار ميرود. تهيهی نمونهی خون بهمنظور تشخيص بيماری، با دشواريهايی همراه است، درحالی كه نمونهگيری از بزاق بسيار آسانتر ميباشد. شناخت روشهای ارجح تشخيصی و پايش فعاليت بيماری، به تسريع تشخيص، درمان بهتر، كاهش هزينههای درمانی، ارتقای كيفيت درمان و كاهش مرگ و ناتوانی ناشی از بيماری خواهد شد. هدف از مطالعهی حاضر، بررسی حساسيت ELISA در تشخيص اتوآنتيباديهای anti-DSG1 و anti-DSG3 در بزاق و سرم بيماران مبتلا به پمفيگوسولگاريس ميباشد. روش اجرا: در اين مطالعهی مورد ـ شاهدی، 40 بيمار مبتلا به پمفيگوسولگاريس مراجعهكننده به بيمارستان رازی كه تشخيص بيماری آنها ازطريق بررسی آسيبشناسی و انجام ايمونوفلوئورسانس مستقيم به اثبات رسيده بود، بهعنوان گروه بيمار و 40 فرد سالم بهعنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه‌ی بزاق غيرتحريكی با روش تف‌كردن (Spitting) به همراه نمونهی سرم از هر دو گروه تهيه شد. اطلاعات دموگرافيك، شدت بيماری و فنوتيپ بيماری در پرسشنامه‌هايی كه به اين منظور تدوين شده بود، ثبت گرديد. تست ELISAی DSG1 و DSG3 برروی نمونههای سرم و بزاق هر دو گروه انجام شد. يافته‌ها: سن متوسط بيماران 43.37±11.94 با دامنهی 26 تا 71 سال بود. ELISAی DSG1 بزاق در 17 بيمار (حساسيت 42.5%) و ELISAی DSG1 سرم در 36 بيمار (حساسيت 90%) مثبت گزارش گرديد. همچنين ELISAی DSG3 بزاق، در 24 بيمار (حساسيت 60%) و ELISAی DSG3 سرم در 34 بيمار (حساسيت 85%) مثبت بود. نتيجه‌گيری: اگرچه حساسيت سرم در تشخيص اتوآنتيباديهای پمفيگوسولگاريس نسبت به بزاق بيشتر است، اما از بزاق ميتوان بهعنوان يك بيوماركر مناسب جهت تعيين سطوح آنتيباديها و پايش فعاليت بيماری استفاده نمود.

Background and Aim: Pemphigus vulgaris (PV) is the most common bullous autoimmune disease, which can cause mortality and morbidity in the patients who suffer from it. Researches to find reliable noninvasive laboratory tests to diagnose and monitor PV patients are being conducted.The aim of this study is to find the sensitivity of serum and salivary anti-DSG1 and anti-DSG3 antibodies in the diagnosis of PV by ELISA and to compare the results of serum and salivary autoantibodies with each other. Methods: In this case-control study, 40 newly diagnosed patients with PV were recruited. Forty healthy controls were also recruited to this study. The clinical diagnosis of PV was confirmed by histopathology and direct immunofluorescence (DIF). Demographic data, disease severity and phenotypes were recorded on the questionnaires, which were developed for this study. DSG1 and DSG3 ELISA test were performed on serum and salivary samples of patients and controls. Results: The mean±standard deviation age of patients, 43.37±11.94, with a range of 26 to 71 years. The sensitivities of serum anti-DSG3 and anti-DSG1 were 85% (34 cases had positive test results) and 90%, (36 cases had positive test results) respectively. The sensitivities of salivary anti-DSG3 and anti-DSG1 antibodies were accordingly 42.5% (17 cases had positive test results) and 60%, (24 cases had positive test results) respectively. Conclusion: While the sensitivities of serum ELISA in detection of anti-DSG1 and anti-DSG3 were significantly higher than those of salivary ELISA, since the levels of the latter are chnaging in parallel to those of serum ELISA, they might be used to monitor the disease activity.