رابطه ي توانمندسازهاي تعالي سازماني و قابليت هاي چابكي سازماني در دانشگاه هاي دولتي شهر اصفهان

The Relationship between Organizational Excellence Enablers and Organizational Agility Capabilities in Universities in Isfahan

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه ي توانمندسازهاي تعالي سازماني و قابليت هاي چابكي سازماني بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي اعضاي هيات علمي دانشگاه هاي دولتي شهر اصفهان به تعداد 1745 نفر بوده كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم جامعه آماري312 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده و ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه استاندارد EFQM(2010) با 25 پرسش و ضريب پايايي 93/0 و پرسشنامه ي محقق ساخته چابكي سازماني بر اساس نظريه ژانگ و شريفي (2000) با 25 پرسش و ضريب پايايي92/0 بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، ضريب همبستگي چندگانه و رگرسيون گام به گام صورت گرفت. نتايج نشان داد بين توانمندسازهاي تعالي سازماني و قابليت هاي چابكي سازماني و ابعاد آن رابطه معني دار وجود دارد و بهترين پيش بيني كننده قابليت هاي چابكي سازماني به ترتيب كاركنان، فرايندها، محصولات و خدمات، رهبري، شركا و منابع و استراتژي مي باشد.

The purpose of this research was to study the relationship between organizational excellence enablers and organizational agility capabilities. The statistical population included 1745 faculty members at Universities in Isfahan. A sample of 312 participants was selected using random stratified sampling method. Two questionnaires of EFQM (2010) with 25 items and organizational agility capabilities with 25 items developed based on Zhang and Sharifi’s (2000) theory were utilized in this study. The reliability coefficients of the questionnaires were estimated to be a=0.93 and a=0.92 respectively. The data was analyzed using inferential statistics (correlation coefficient, multivariate stepwise regression). The results of correlational and regression analyses suggested that the best predictors of organizational agility capabilities were people, processes, products & services, leadership, partnership, resources, and strategy.