تأثير متفورمين در پيامد تلقيح داخل رحمي در بيماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك مقاوم و غير مقاوم به انسولين

The Effect of metformin on outcome of Intrauterine insemination (IUI) in insulin non-resistant infertile women with polycystic ovarian syndrome

مقدمه: سندرم تخمدان پلی كیستیك، شایع ترین علت ناباروری به دلیل عدم تخمك گذاری است و مقاومت به انسولین، بالا بودن شاخص توده بدنی و نسبت دور كمر به باسن، عوامل خطر شناخته شده در پیامد نامطلوب درمان نازایی و پاسخ بالینی به متفورمین می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر متفورمین در پیشگویی نتایج درمانی تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی كیستیك مقاوم و غیرمقاوم به انسولین و بررسی تأثیر مقاومت به انسولین، شاخص توده بدنی و نسبت دور كمر به باسن بر روی آن انجام شد. روش كار: این مطالعه كارآزمایی بالینی غیر تصادفی در طی سال های 91-1390 بر روی 74 زن نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی كیستیك داوطلب IUI و مراجعه كننده به درمانگاه نازایی بیمارستان میرزا كوچك خان تهران انجام شد. بیماران بر اساس تست تحمل گلوكز و سطح انسولین پلاسما به دو گروه مقاوم به انسولین و غیر مقاوم به انسولین و بر اساس شاخص توده بدنی به 4 گروه تقسیم شدند. برای تمام بیماران متفورمین با دوز 500 میلی گرم، 3 بار در روز، 6 هفته قبل از شروع سیكل IUI تجویز شد و سپس هر دو گروه جهت انجام IUI، تحت درمان با داروهای القاء تخمك گذاری قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست و آنووا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p كمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 74 زن مورد مطالعه، 37 نفر مقاوم به انسولین و 37 نفر غیر مقاوم به انسولین بودند. درمان با متفورمین باعث افزایش درصد تخمك گذاری، افزایش میانگین اندازه فولیكول، نتیجه مثبت تست بارداری، حاملگی بالینی و عوارض جانبی در گروه مقاوم به انسولین شد ولی این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود (05/0

Introduction: polycystic ovary syndrome is the common cause of infertility due to anovulation, and insulin resistance, increasing high body mass Index and waist: hip ratio (WHR) are known risk factors in poor outcome of infertility treatment and also clinical response to metformin. This study was performed with aim to assess the effect of metformin on prediction of treatment outcomes of IUI in insulin – resistant and non-resistant infertile women with polycystic ovarian syndrome (PCOS) and the effect of resistant to insulin, BMI and WHR on them. Methods: This non randomized clinical trial study was performed on 74 infertile women with PCOS who were candidate for IUI referred to infertility clinic of Mirza Koochackan Hospital of Tehran between 2011 and 2012. The patients were divided in two groups of Insulin Resistance and nonresistance according to the results of GTT(Glucose Tolerance Test) and Insulin level hormone test and were divided to four groups according to BMI. All patients received metformin 500mg, three times daily, six weeks before the IUI cycle and both groups subsequently underwent treatment with drugs of ovulation induction for IUI. Data were analyzed with T-test and ANOVA test. PResults: from 74 studied women, 34 cases were insulin resistance and 37 nonresistance. Treatment with metformin caused more ovulation rate, mean follicular size, positive result of pregnancy test, clinical pregnancy and adverse effects in Insulin resistance group, but these differences were not significant (P>0.05). But, two groups showed a significant difference in BMI and WHR ratio (P=0.02). 11 cases (29.7%) in resistance group and 9 (24.3%) in nonresistance group become pregnant, but this difference was not significant (P>0.05). In four indexes, two groups were not statistically significant in terms of IUI results and pregnancy incidence (P=0.05). But, in over weigh patients (BMI=25-30) in both groups, more pregnancy rate was observed. Conclusion: Metformin can be administered for all PCOS patient regardless of Insulin resistant and nonresistance. Also BMI is a better predictor for the rate of response to treatment with metformin.